Bekijk Charmaine's werk en leer meer op haar website en Instagram.

Charmaine, je bent afgestudeerd aan de Master Photography and Society aan de KABK. Waar komt je voorliefde voor fotografie en beeld vandaan?  

Toen ik klein was, kreeg ik een analoge speelgoedcamera. Ik herinner me de discussies over hoeveel foto’s ik maakte en de kosten van het ontwikkelen ervan. Het vastleggen van momenten vond ik fantastisch. Ik bladerde ook altijd door de tijdschriften die mijn moeder las en raakte geïntrigeerd door een foto van Inez van Lamsweerde en Vinoodh Matadin. Op die foto staan twee vrouwen op racefietsen met korte broekjes aan; een heeft een raketje (het ijsje) in de hand, terwijl op de achtergrond een raket de lucht in gaat. Dat beeld is me altijd bijgebleven; het had iets absurds, maar alles klopte toch. Misschien lijkt het nu met de digitale tools niet zo bijzonder meer, maar dit was in de jaren '90. Ik was omver geblazen door deze foto als klein meisje.

Jaren later bezocht ik een expositie van Gregory Crewdson en werd ik verliefd op beeld. In een video liet hij zien hoe hij alles opzette, en het idee dat een concept voor altijd vastgelegd kon worden, fascineerde me. Toen besefte ik dat je alles kon creëren wat je wilde met fotografie. Ik gebruik mijn visuele werk ​nu ​om mensen te confronteren met het koloniale verleden en de invloed daarvan op de hedendaagse samenleving. Soms kan ik hierin ook provocerend zijn. Ik zie beeld ook als een middel ​voor educatie en dialoog​​ ​en ​om ​onderwerpen te belichten die niet genoeg aandacht krijgen.

Hoe zou je je eigen praktijk omschrijven, wat houdt je momenteel bezig in je werk?  

Als persoon van kleur vind ik het cruciaal om onze ervaringen visueel weer te geven. Mijn werk richt zich vaak op mijn Surinaamse en Nederlandse culturele achtergrond, met een specifieke focus op kolonialisme. Ik gebruik voornamelijk fotografie en werk veel met archiefmateriaal. Het werken met deze archieven beschouw ik als een methode om ze te dekoloniseren en nieuwe perspectieven naar voren te brengen. 

 Onlangs heb ik de start afgerond van mijn project "Een Geketende Reis"​, een project met​ video, fotografie en een ervaringsperformance. De centrale vraag hierin is: hoe ​voelt het​​ om vroeger tot slaaf gemaakt te zijn? Tijdens de performance werd het publiek meegenomen in de verschrikkelijke reis van de tot slaaf gemaakten en werden ze actief onderdeel van de ervaring. Dit project maakte deel uit van het herdenkingsjaar slavernijverleden in Alphen aan den Rijn. Momenteel ben ik bezig met het verder uitwerken van dit project.​

‍

Met kunst kun je niet de hele wereld veranderen, maar kunst kan iemands gedachten en perspectieven veranderen.

‍

 ​​Daarnaast w​erk ik momenteel aan​ andere projecten die het koloniale verleden op verschillende manieren belichten en elk een andere focus hebben. Er zijn talloze verhalen rondom het koloniale verleden die verteld moeten worden, en ik selecteer steeds een ander specifiek onderwerp om uit te lichten. Hopelijk kan ik zo mensen stimuleren om zich bewust te worden van de diepgewortelde impact van kolonialisme op onze huidige samenleving en de geschiedenis.

Je bent een van de alumni van het QISSA ontwikkelingstraject voor visuele beeldmakers. Wat heeft dit traject je gebracht? 

Ik denk nog steeds vaak aan mijn deelname terug; het was een bijzondere ervaring die me veel heeft gebracht. Het was de beste ​expositie-​opening die ik ooit heb meegemaakt: heel divers, en het gevoel van inclusie was sterk aanwezig. Ik heb veel​ nieuwe, leuke mensen ontmoet. De masterclasses waren zowel leerzaam als leuk! Mijn deelname heeft me vaardigheden gegeven die ik de rest van mijn artistieke leven ​kan gebruiken. 

Als project heb ik een boek gemaakt, “The Netherlands is the Best” ​dat ​de absurde overblijfselen van het ​kolonialisme, die nog steeds verankerd zijn in de Nederlandse samenleving, onderzoekt en onthult. Het begon met het vinden van een advertentie op Marktplaats van kettingen die ooit gebruikt zijn op tot slaaf gemaakte, en leidde tot veel meer onderzoek​.​​ ​We kregen de artistieke vrijheid om onze visie te ontwikkelen en uit te werken. Zonder deze vrijheid was het boek nooit geworden​ wat het nu is. We kregen een coach aangewezen; die van mij was Ashley Röttjers​, en we hadden gesprekken met de curator van de expositie, Guinevere Ras. Hun begeleiding en ondersteuning hebben mij ​binnen het​ project echt laten groeien.

Welke rol kunnen kunst en storytelling volgens jou spelen in sociale verandering, ook kijkend naar je eigen projecten? 

​​Met kunst kun je niet de hele wereld veranderen, maar kunst kan iemands gedachten en perspectieven veranderen. En die persoon kan op haar beurt anderen beïnvloeden, wat zorgt voor een kettingreactie van verandering, hoe klein-of grootschalig ook. Misschien verandert die persoon wel de gedachten van twee mensen, maar misschien ook wel van zes mensen. Een voorbeeld hiervan is een bericht dat ik eens ontving van iemand die over mijn boek "The Netherlands is the Best" had verteld op school. Dit illustreert voor mij het ripple-effect: iemand ziet mijn werk en deelt het vervolgens met anderen. Op deze manier verspreidt de boodschap zich.

‍

Mijn ervaring als maker heeft me veel inzicht gegeven in de thematiek van het koloniale verleden en de invloed daarvan op het heden.

‍

 Kunst maakt moeilijke thema's toegankelijk denk ik, het stimuleert reflectie en bewustwording, en kunstprojecten kunnen sociale verandering bevorderen door educatie en storytelling.

 Samen met QISSA hebben we je uitgenodigd om als NDSM Young Curator aan de slag te gaan in de publieke ruimte van NDSM. Wat maakte dat je reageerde op deze oproep? 

Ik heb meerdere keren als co-curator gewerkt, en het idee om zelf een project over het koloniale verleden te organiseren zit al een tijdje in mijn hoofd. Om dit goed te kunnen doen, wil ik meer leren van professionals over het organiseren van projecten/programma's en curator zijn.  

Het Young Curator project biedt de mogelijkheid om dit te leren en te doen! Ik hoop te leren hoe je een complex onderwerp op een goede manier naar het publiek kunt brengen. Het is een waardevolle kans om nieuwe vaardigheden te ontwikkelen en deze later weer toe te passen bij toekomstige projecten. 

 Hoe kijk je naar deze plek? In hoeverre ben je bekend met het terrein? 

Ik vind de NDSM-werf een bijzondere en unieke plek in Amsterdam. Het terrein is toegankelijk voor diverse doelgroepen, wat voor mij bijdraagt aan inclusiviteit. Ik ben meerdere malen op de NDSM-werf geweest​; Ik heb er naar street art gekeken en ben uiteraard ook in het museum geweest. Ik vind street art ook een belangrijke rol spelen op de NDSM-werf. Vroeger ben ik ​weleens​​​ op jacht gegaan naar schatten bij de IJ-hallen en ik ben er geweest voor feestjes. Hierdoor ben ik me bewust van de veelzijdigheid van het terrein en de manieren waarop het gebruikt wordt​, dit wil ik meenemen in de ontwikkeling van de interventie.​​

Welke uitdagingen en mogelijkheden zie je binnen het project?‍

Ik zie het als een interessante uitdaging om een diverse doelgroep aan te spreken. Ook zie ik het weer als uitdaging, ik hoop dat het tijdens het programma droog blijft!​ ​Ik vind jonge makers ​boeiend, zowel net afgestudeerden als autodidacten​, en heb een voorkeur voor minder bekende kunstenaars die nog niet veel exposure hebben gehad. Dus daar hoop ik nieuwe connecties mee te maken tijdens het project. 

Je werkt als kunstenaar en maker, en gaat als NDSM Young Curator meer in de rol van curator of programmamaker aan de slag. Hoe kijk je daartegen aan?‍

Voor mij zijn deze rollen verbonden met elkaar. Mijn ervaring als maker heeft me veel inzicht gegeven in de thematiek van het koloniale verleden en de invloed daarvan op het heden. Een belangrijk onderdeel van mijn artistieke praktijk is onderzoek, en deze kennis neem ik mee in mijn rol als Young Curator. Ik denk dat mijn achtergrond als maker me ook in staat stelt om me goed in te leven in de kunstenaars. Ik begrijp de uitdagingen waarmee zij te maken hebben. ​Beide rollen vullen elkaar aan en hebben voor mij hetzelfde doel omtrent de thematiek van het koloniaal verleden en de impact op de hedendaagse maatschappij.

De NDSM Open Call is in 2018 ontstaan vanuit een wederzijdse wens vanuit Stichting NDSM-werf en Stichting Kinetisch Noord (NDSM Loods) om artistieke initiatieven uit specifiek de zogenaamde “voedingsbodem” van de NDSM-werf in de spotlight te zetten. De NDSM-werf is een plek voor kunst, cultuur en creatieve vindingrijkheid en de ideeën die hieruit voortkomen zijn vaak geïnspireerd door dit alsmaar veranderende gebied en zijn van grote waarde voor haar identiteit.

Om deze reden is de NDSM Open Call in het leven geroepen, de opdracht is in die jaren in essentie hetzelfde gebleven: stuur een idee in voor een culturele interventie op NDSM. Er wordt geen onderscheid gemaakt in kunstvorm, medium, vakrichting, specialisme, interessegebied of materiaal. Ook het type projecten is in principe helemaal open: van voorstelling, tot kunstinstallatie, tot festival, alles mag en alles kan. De projecten moeten op NDSM (op het buitenterrein of binnen in de loods) worden gerealiseerd, en te zien en te bezoeken zijn voor publiek.

Met deze informatie onder de arm ontvingen we de afgelopen jaren bijna 100 inzendingen van makers en creatieven op de werf. Een steeds veranderende programmaraad beslist welke inzending(en) er dat jaar mogen worden gerealiseerd.

2018

In het eerste jaar van de NDSM Open Call zijn er maar liefst drie inzendingen als winnaar uit de bus gekomen: De Vogels - Hélène Min (2018), De Hollandse Nachtegaal – Eibert Draisma (2018), Het Straattheater festival – Pieter Post (2018) (ondersteuning).

De Vogels | Hélène Min (2018)

Een animatiefilm geïnspireerd door de gelijknamige Griekse komedie die commentaar leverde op de benauwde stad en bemoeizuchtige inwoners. Vanuit haar atelier onder de X-helling maakt Hélène vogels van vissenhuiden die als ze drogen transparant worden. Door de lichtinval in haar atelier in de oude scheepshelling komen de vogels tot leven.

In de animatiefilm verlaten twee Atheners de stad en roepen zij de vogels aan een ideale stad in het hemelruim te bouwen. De onderwerpen van het oude Griekenland vertalen zich in De Vogels naar het nu.

De Hollandse Nachtegaal | Eibert Draisma (2018)

De uitvinder en ontwerper Eibert Draisma is uitzonderlijk inventief en vindingrijk. Zijn werk wordt gedreven door een onophoudelijke fascinatie in hoe dingen werken en het waarom daarachter. In het kader van de NDSM Open Call maakte Draisma een voorstel voor een interactieve zangvogelautomaat: via Bluetooth of Spotify zouden bezoekers zelf kunnen bepalen welk liedje de Hollandse Nachtegaal voor hen zingt.

2019

In het tweede jaar van de NDSM Open Call zijn er ook weer meerdere winnaars uit de bus gekomen: Henk Schut – Right Of Way (2019), Babok (Guido Bevers en Carina de Wit) – PolderCoaster (2019), Marc Faasse – Document NDSM Street Art fotografie (2019), Balthasar Prinsen – Ascending (2019).

Document NDSM Street Art fotografie | Marc Faasse (2019)

Aan de hand van de constant veranderende straatkunst op de NDSM-werf documenteerde Marc Faasse fotografisch met Document NDSM Street Art graag de transitie die de NDSM nu doormaakt.

Right of way | Henk Schut (2019)

Right of Way was een geluidsinstallatie op het voormalige skatepark in de NDSM Loods (nu NDSM Fuse). Op deze ‘zolderverdieping’ kon de bezoeker even afstand nemen van de snelheid van het dagelijks leven en de stedelijke ontwikkelingen in Amsterdam. Via een zelf ontworpen computeralgoritme werd er met eenvoudige geluiden een ruimtelijk spel gecreëerd met 64 speakers. In de vrijwel lege ruimte merkten bezoekers hoe zij de hal al schommelend transformeren tot een klankbord.

PolderCoaster | Babok (Guido Bevers en Carina de Wit) (2019)

Babok is in 2005 opgericht om beeldend theater voor de openbare ruimte te maken. Polder Coaster is in de woorden van Babok de ‘absurde, theatrale versie van een achtbaan in de vorm van een energieke, hilarische en hoogst interactieve straatvoorstelling.’  De NDSM Open Call heeft dit project in 2019 verder ondersteund in de vorm van meerdere voorstellingen op NDSM.

Ascending | Balthasar Prinsen (2019)

Ascending was een idee van Prinsen, uitgevoerd in 2022 met Sarah Payton en Thomas Akerboom, waarbij hij met een installatie op de Noordstrook van de NDSM Loods die bestond uit bogen en beplanting de ruimte omtoverde in het dak van een kathedraal. De Noordstrook is al vaker (een industriële) kathedraal genoemd en Prinsen, Payton, en Akerboom wilden hiermee een nieuwe plek voor stilte, ontmoeting en samenkomst creëren waar vroeger met veel geluiden brute kracht metaal werd gesmolten en gesmeed.

2020

In 2020 moest de NDSM Open Call worden aangepast naar een drastisch veranderende wereld, vanwege de gevolgen van de corona crisis. De nieuwe opdracht: “Visualiseer hoe het toekomstige gebruik van de publieke ruimte eruit zou kunnen zien in wat voor vorm dan ook”. Het project moest nog steeds publiekelijk toegankelijk zijn, dus dit jaar moest het voor op het buitenterrein van de werf ontworpen zijn. De befaamde winnaar: Het Museum Voor Onbedoelde Kunst (MOK).

Het Museum voor Onbedoelde Kunst (MOK) zet niet de kunstenaar op een voetstuk, maar de bezoeker en zijn verbeelding. Dit doen zij door alledaagse objecten of composities in een museale context te plaatsen. Dit levert vaak hilarische interventies op in de publieke ruimte.

2021

De NDSM Open Call van 2021 had nog steeds te kampen met ingeperkte mogelijkheden vanwege de gevolgen van de corona pandemie. Desalniettemin kwamen er dit jaar twee winnaars uit de bus: Animal Factory van Luca Boscaridn (2021), en Public Air Filters van Anne Jan Reijn (2021).

Animal Factory | Luca Boscardin (2021)

Met ‘Animal Factory’ maakte speelgoedontwerper uit de NDSM-loods Luca Boscardin speelse elementen voor de urban jungle van de NDSM-werf door minimalistisch vormgegeven dieren te creëren. Een positief beeld in een moeilijke tijd waarin dieren steeds meer steden overnamen, omdat de mensen binnen moesten blijven. De multifunctionaliteit van zijn dierenrijk past bij het werfgebruik; zo dienden ze als speelobject, alternatief sporttoestel of ontmoetingsplek.

Public Air Filters | Anne Jan Reijn (2021)

In samenwerking met Nieuw Dakota plaatste Anne Jan Reijn drie grote luchtfilters in de openbare ruimte van NDSM. Hierdoor liet Reijn de bezoeker nadenken over onzichtbare gevaren in de lucht waarmee we ons omgeven en die we inademen. Hoe gezond is deze lucht eigenlijk? Door het filteren van een beetje lucht in de openbare ruimte, werd er direct een vraag opgeworpen: is de rest van de lucht, die ongefilterd is, dan misschien niet te vertrouwen?

2022 en 2023

In 2022 waren er helaas geen winnaars van de NDSM Open Call. De laatste editie van de NDSM Open Call in 2023 kende een langere productieperiode waardoor de winnaars hun werk in 2024 realiseerden. Makers Catarina Garcia en Jim Du Pan lanceerden dit jaar Under Pressure met de halve kraan als sokkel op de NDSM-werf. Met dit werk belichten de kunstenaars de cycli van transformatie van de NDSM-werf, een terrein dat momenten van crisis en vernietiging kent, maar ook stadia van opleving en herbestemming. Alle informatie over dit werk vind je op de cultuurpagina.

Beluister ook de podcastaflevering NDSM X Caterina Garcia en Jim Du Pan.

2024

De inschrijvingen voor de NDSM Open Call 2024 zijn nu geopend. Heb jij een atelier of werkplaats op NDSM en heb je een goed idee? Laat het ons weten! Klik hier voor meer informatie over de NDSM Open Call van dit jaar.

In 2021 gingen ontwerpers Sue Doeksen, die al sinds 2012 een studio heeft in de NDSM Loods en grafisch ontwerper Jord Noorbeek in opdracht van Stichting NDSM-werf aan de slag om de gastvrouw van de werf te vernieuwen. De reden om juist nu deze verandering van een icoon van de werf aan te gaan, is om te laten zien dat de werf verre van stil staat en een ode te geven aan alle toekomstige ogen die de boog voor het eerst gaan zien.

De containerboog heet elke bezoeker van de NDSM-werf welkom; van festivalganger tot bezoeker tot wandelaar. Helaas is het normaliter zo bruisende en levendige terrein afgelopen jaar een stuk rustiger gebleven dan andere jaren. Desalniettemin zien wij de toekomst vioolkleurig tegemoet, net als het frisse jasje van de containerboog, en leek dit ons een mooi moment om terug te blikken op alle verschillende verschijningen die de boog tot nu toe heeft aangenomen.

2018

De boog is geboren in 2018, toen het festival DGTL voor de editie van dat jaar iets nieuws wilde toevoegen aan het festivalterrein. In samenwerking met kunstenaars van de werf is de boog in eerste instantie ontstaan met een zwart uiterlijk met witte letters aan de kop-kant die DGTL spelden. Iedereen die het plezier heeft gehad om ooit DGTL te bezoeken weet dat dit evenement draait om ontdekking, inspiratie en verrassingen. Het festival typeert zich in zijn industriële sfeer en vrijgevochten karakter. Een podium voor zowel gesetteld artiest als beginnende DJ. Juist voor deze redenen was en is de boog een speciaal onderdeel van het festival.

Het betekent toch wel iets dat hij er nog staat en dat er iedere keer een ander beeld aan gegeven wordt
‍

Na dit succesvolle jaar van het festival is de boog achtergebleven op de werf als relikwie: een herinnering aan de zoveelste geslaagde editie van DGTL. Maar in plaats van te vervallen in een ruïne ontpopte de boog zich als een hoofdrolspeler van de werf en begon ze haar eigen leven.

Na DGTL 2018 heeft bijna ieder festival of evenement op de werf de boog geadopteerd als onderdeel van het terrein en er een eigen sausje overheen gegooid. Soms een entree voor bezoekers, soms een omleiding in de looproute op het terrein of een triomfboog die op de hete dagen op de werf wat schaduw bood. Maar bovenal een plek waar veel dansjes gewaagd zijn door de jaren heen. Legend has it, dat als je je oor dicht genoeg tegen de boog legt, je de feestende mensen kunt horen! Mede hierdoor, maar ook door het wisselvallige Noord Amsterdamse weer lag de boog vaak ten grandslag aan een restauratieronde waar de actuele kleuren weer wat werden aangedikt. Zo ook in 2019 toen festival Drumcode hun evenement organiseerde op de Docklands (het plein tussen de twee loodsen) en een mooie gelegenheid voortbracht om de verflaag weer een keer te verversen.

De likjes verf die de boog ondertussen heeft gekregen zijn niet meer op één hand te tellen. Naast dat de containerboog vaak is overgeschilderd heeft ze ook vaak tijdelijke gezichten gekend. Door middel van doeken, lichtprojecties of andere innovatieve ideeën gaven organisatoren van evenementen op de NDSM-werf een eigen draai aan de containerboog.

“Het betekent toch wel iets dat hij er nog staat en dat er iedere keer een ander beeld aan gegeven wordt”, vertelt Petra Heck, curator bij Stichting NDSM-werf. “Het is zo’n opvallende verschijning op de werf, het is best bijzonder dat hij telkens weer mee kleurt met de tijd”. Een mooi voorbeeld van de icoon in volle glorie was, naast vele anderen, Elrow festival. Met als thema ‘Together we make magic happen’ is Elrow een festival van kleur, creativiteit en vooral heel veel gekkigheid. In 2018 streek het festival neer op de NDSM-werf en gebruikte de containerboog als eyecatcher op het terrein. Door het gebruik van emoji-achtige icoontjes, wederom een nieuw laagje verf en enorme opblaasdieren gaf de organisatie een eigen invulling aan de boog.

2021

In 2021 kleurt de boog zwart, blauw en wit. Geïnspireerd op de laatste woorden van Eberhard van der Laan aan de Amsterdammers – die vlak achter de boog een eigen portret geniet op de Docklands – ontstaan de woorden ‘Be kind’ in geometrische vormen op de boog. De tekst is zowel in vorm als kleur vermomd en onderdeel van een groter grafisch werk waardoor de boodschap niet gemakkelijk op het eerste oog te ontcijferen is. De achterkant lijkt een abstracte stralenkrans. De zijkanten geven de veelzijdigheid aan van de NDSM-werf: een uil die voor wijsheid en magie staat en een hofnar die het plezier en vermaak symboliseert. Deze nieuwe identiteit van de boog geeft een enigszins rustiger indruk vergeleken met de felle, schreeuwende graffiti kunstwerken op de rest van de Docklands. Maar misschien is dit precies wat het ontwerp zo passend maakt. De werf is een thuis voor experiment en contrast waar ook de iconische containerboog niet aan ontsnapt.

“Het gaat ook over de terugkomende vraag: wanneer behoort iets tot de publieke ruimte?” aldus Petra Heck. “De achterliggende gedachte van dit nieuwe ontwerp was ook om toe te voegen aan bekende rol van de boog. Tot nu toe is het voor veel mensen een festival baken geweest, met dit nieuwe jasje wordt hij misschien wat meer deel van de publieke ruimte. Hij verwelkomt iedereen die de werf bezoekt, niet alleen diegenen die komen met een kaartje voor een evenement.”

Waar de NDSM-werf normaal rond deze tijd zou buzzen met voorzichtige eerste muzikale klanken van het festivalseizoen of de eerste buiten-kraampjes van de IJ-hallen, is het nu nog afwachten wanneer en wat er grootschalig mogelijk gaat zijn op de werf. Met een beetje geluk kan de icoon van de werf dit jaar weer het benodigde aantal mensen verwelkomen. Zo is DGTL 2021 van het Paasweekend naar september verplaatst in de hoop na de zomer weer een volle bak te kunnen organiseren. Tot die tijd is de containerboog nog altijd de standvastige icoon van de werf, die iedereen welkom heet die een kijkje komt nemen en ons eraan herinnert een beetje aardig voor elkaar te zijn, zeker in deze tijd.

Benieuwd naar nog een kijkje in het proces van het bewerken van de boog? Ewa Scheifes (programmeur van Stichting NDSM-werf) en Petra Heck gingen tijdens de podcast NDSM X in gesprek met makers Sue en Jord over hoe je zo’n bekend object op de werf opnieuw vormgeeft. De link naar deze aflevering vind je hier:

‍

‍

2022

Karski (1974) en Beyond (1983) is een kunstenaarsduo uit Nederland. Ze hebben een achtergrond in grafisch ontwerp en zijn zeer intensief betrokken bij de graffiti-scene. Hun werk staat bekend om het gebruik van originele en levendige kleurencombinaties. Het bevat realistische, grafische en abstracte elementen, vaak met een verrassende diepte en veel dynamiek. Voor Karski & Beyond is kunst een manier om je uit te drukken, en het maken van gigantische schilderingen, zoals deze op de containerboog, geeft hen het gevoel dat ze leven. “Als duo zoeken we graag de grenzen voor zoveel mogelijk contrast en diepte op.” In 2022 gaven ze een nieuwe jas aan de containerboog op de NDSM-werf. Met deze vrolijke kleuren werd de eerste editie van het festival na de covid-19-pandemie gevierd.

2024

In 2024 is de icoon van de werf weer aan de beurt voor een opfrisser. Stichting NDSM-werf en DGTL vroegen kunstenaar Sioe Jeng Tsao, ook wel bekend als SEEYOUSIOE (zij/hen) om een ontwerp te maken voor de containerboog op de Docklands genaamd EMPOWER. Dit kunstwerk roept op tot reflectie, aanmoediging en viering van liefde, en herinnert ons eraan dat we sterker zijn wanneer we samenwerken. De boog dient als een symbolische toegangspoort tot een ruimte van kracht, acceptatie en solidariteit binnen de LGBTQIA+-gemeenschap, waar individuen uit diverse achtergronden elkaar ondersteunen en verheffen. Het kunstwerk bevordert eenheid en samenwerking als essentiële instrumenten voor het bevorderen van onze gezamenlijke reis naar sociale verandering en inclusie.

We gingen met Sioe in gesprek over haar inspiratie voor dit werk op de containerboog van de NDSM-werf. Je leest het hele stuk hier.

Queer Amsterdam: ‘Wij proberen er voor te zorgen dat alle stemmen in de gemeenschap een plek krijgen’. Daarbij hoort ook plek in de stedelijke publieke ruimte van Amsterdam, en daarbuiten. In dat kader blikken we terug op (en kijken we vooruit naar) welke queer kunstenaars en kunstwerken tot nu toe hun stempel drukte op de openbare ruimte van de NDSM-werf. Maar daarnaast erkennen we dat de queer community in hun volledigheid nog steeds zwaar worden ondergerepresenteerd in de kunstsector en in de openbare ruimte in het algemeen.

Zanele Muholi (die/diens)

De Zuid-Afrikaanse fotograaf Zanele Muholi is een geëngageerde fotograaf die – door een activistische lens – de zwarte LGBTQI-identiteit in Zuid-Afrika onderzoekt en documenteert. Al meer dan twintig jaar legt Muholi zwarte queer, transgender en intersekse mensen vast door diens lens. Wat heeft geresulteerd in krachtige contrasterende zwart-wit portretten waarmee die de betekenis van ‘zwartheid’ opnieuw opeist en de clichématige, stereotiepe beelden van zwarte mensen ondermijnt. Vorig jaar in 2022 waren drie van deze beelden te zien op de NDSM billboards verspreid over de werf.

Goldendean (Dean Hutton) (zij/hen)

Met het werk ‘Big Fat Trans Light MerQueer’ maakte de Zuid-Afrikaanse Goldendean in 2021 deel uit van de expositie (Come To) Light. Dit werk is een hybride tussen mens en zeemonster die uit het IJ-water gekropen lijkt te zijn, geïnspireerd door volksverhalen over zee-meer-volk. Goldendean deelt momenten van zachte moed om het recht van alle lichamen te bevestigen om te bestaan, gevierd en beschermd te worden. Een tenderqueer investeert in een publiek om vriendelijk te reageren, om onze lichamen samen veilig te laten zijn en om queer ruimte te geven.

Yamuna Forzani (zij/haar)

Kunstenaar, ontwerper, en queer activist Yamuna Forzani is op dit moment te zien op NDSM met haar werk ‘Dazzle Trip’: drie visuals op de NDSM billboards, ‘A big heart inflatable’ inflatable, videoinstallatie in een zeecontainer en een speciale Dazzle Pont ingepakt in een Dazzle wrap. Deze serie beelden en kunstwerken vieren de genderdiversiteit in de publieke ruimte en geven een inkijkje in het universum van Forzani. Geïnspireerd door uitdagende prints en graffiti invloeden maakt Forzani eigentijdse collages en grafische patronen met tags. Wie inzoomt op de patronen ziet verwijzingen naar popcultuur (symbolen en emoji’s), maar ook een activistische houding, denk aan uitspraken als ’trans rights are human rights’’. Naast actief lid en organisator in de ballroom community, is Forzani winnaar van de Dutch Design Awards in 2022 en is haar werk ook te zien in Rademakers Gallery.

Let Me Be Myself (2016)

De 240 m2 mural van het gezicht van Anne Frank in combinatie met een verscheidenheid aan kleuren en geometrische vormen is gegroeid tot één van de eye-cathers van NDSM.
Dit werk, gemaakt door street artist Kobra in opdracht van Stichting NDSM-werf en het STRAAT Museum, staat voor de boodschap van verzet, hoop, vrijheid voor iedereen en tegen onderdrukking van wie dan ook. Het portret wijst de voorbijganger op het belang van het volledig respecteren van ieders identiteit.

The Narcosexuals

Op 16 en 17 september 2023 komt de productie The Narcosexuals door theatermaker en kunstenaar Dries Verhoeven naar NDSM. Met deze loop-performance onderzoekt Verhoeven de wereld van chem-seks: seksueel drugsgebruik, een fenomeen dat vooral onder homomannen aan populariteit wint. Scrollend door hun telefoon gaan de spelers op zoek naar seks, seks van de bovenste plank, seks voorbij het voorstelbare. Deze productie is genomineerd voor de VSCD Mime/Performance Prijs seizoen 2022/2023.