Joris Henquet- A New Brain, Musical
Door De Kernploeg.
Regie: Benno Hoogveld. Vertaling: Florus van Rooijen.
Muziek: William Finn.
Script: James Lapine. 15/7, Scheeps-bouwloods NDSM-werf, Amsterdam. Daar t/m 23/7.
Een jonge componist moet een ingrijpende hersenoperatie ondergaan, en dat terwijl hij nog zoveel melodieën in zijn hoofd heeft. Wat als de operatie verkeerd afloopt en hij die muziek nooit kan opschrijven? ‘Ik ben ziek in mijn hoofd / Ik krijg op termijn / Een heel nieuw brein’, zingt een bezorgde Gordon Schwinn (Freek Bartels), die het grootste deel van de musical A New Brain in een ziekenhuisbed ligt.
De musical heeft autobiografische elementen, want de New Yorkse componist William Finn (Falsettos) werd in de jaren negentig zelf geopereerd aan een hersenaandoening. Hij verwerkte zijn ervaringen in een tragikomische voorstelling. A New Brain laat zich bekijken als een koortsdroom waarin talloze personen uit Gordons leven aan zijn ziekbed verschijnen. Teksten en muziek springen van de hak op de tak, soms ingetogen en ernstig, maar vaak ook uitbundig en vol spot.
Het gezelschap De Kernploeg, dat jaarlijks een Amerikaanse musical op kleine schaal wil gaan brengen, voert de voorstelling op in een loods op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord, met publiek aan twee kanten van de speelvloer. Ongelooflijk knap en veelbelovend hoe producent Erwin Aarts dit heeft kunnen realiseren. Het zevenkoppige orkest klinkt uitstekend en de cast is imposant, met naast Bartels ook Lone van Roosendaal als zijn moeder en Tony Neef als grotesk personage uit het kinderprogramma waarvoor Gordon liedjes schrijft.Juist in deze intieme opzet werkt de musical het beste als het spel klein en subtiel is
De uitvoering van A New Brain is na een korte repetitieperiode niet vlekkeloos. Vooral het eerste deel wordt er vrij hysterisch geacteerd, bijvoorbeeld door het verplegend personeel (Eva Poppink en Dennis Willekens), een duo dat niet zozeer komisch is, maar vooral irritant. Ook de commentaar leverende zwerfster (een krachtig zingende Peggy Sandaal) is eerder een stoorzender dan een toevoeging.
Juist in deze intieme opzet werkt de musical het beste als het spel klein en subtiel is. Dat gebeurt in mooi gezongen duetten tussen Gordon en zijn geliefde Vincent (Jonathan Demoor): hun confrontaties zijn zowel scherp en sarcastisch als warm en liefdevol.
Maar hoe heftig de verhaallijn ook is, van het drama blijft in de regie van Benno Hoogveld weinig over, omdat de stoet aan karikaturale bijfiguren voortdurend om aandacht schreeuwt.