What to do in corona-times met… Valerie van Leersum

In deze tijden van #stayhome, willen we jullie kennis laten maken met al die mensen op de werf. We hebben ze gevraagd om een portie maandagmotivatie en wat hun bezighoudt nu zovelen van ons aan huis gekluisterd zijn. Deze week: Valerie van Leersum.

In haar werk onderzoekt Valerie van Leersum (1973) het onwaarneembare. Op antropologische wijze verkent ze lokale verhalen, rituelen en geschiedenissen. Ze brengt het heden met het verleden in verband om de wrijving tussen feit en fictie te kunnen vinden. Vanuit haar atelier op de NDSM-werf maakt ze beelden en installaties die gaan over de verhouding tussen mens en landschap.

Hi Valerie! Waar was je mee bezig voordat het coronavirus de overhand kreeg?

Ik werkte aan een verbeeldend onderzoek naar de Horizon. Dit deed ik in het kader van het Oerol festival, maar dit kan jammer genoeg dit jaar niet doorgaan. Het kijken naar deze schijnbare lijn, die ons verbindt met de verte en tegelijkertijd terugbrengt bij ons zelf lijkt voor deze tijd gemaakt. Het onderwerp heeft me wel gepakt, dus ik werk er langzaam aan verder en probeer de actualiteit er in te ervaren. We gaan het wel een keer tonen.

Dat zou mooi zijn! Heb je je nu ergens anders op gestort?

Ik ben zelf rustig verder aan het werken in mijn atelier. Momenteel werk ik mee aan een draagbare expeditie kit voor de Ambassade van de Noordzee. Afgelopen jaar, heb ik een onderzoek gedaan naar de kleur van de Noordzee.

Luister je daar ook wel eens fijne muziek bij?

De nieuwe plaat ‘Bullhorn’ van Wouter Planteijdt. Mijn man op contrabas, dus een beetje bevooroordeeld maar écht lekker!

Die is vast het luisteren waard! Wat doe je zelf om deze moeilijke periode door te komen?

Ik lees momenteel twee boeken. ‘Gesprekken met vrienden’ van Sally Rooney die ik heb gekregen van een vriendin. Ik hoor haar lachen als ik het lees. En ‘Mondriaan uit de Natuur’, een boek geschreven door Marcel van Ool. Ook erg mooi!

Daar ben je nog wel even zoet mee. Luister je daarnaast ook naar podcasts?

 Ik luister elke dag naar een aflevering van ‘Alleen op een Eiland. Life radioverslagen van Godfried Bomans en Jan Wolkers, die in 1971 ieder 7 dagen in eenzaamheid op Rottermerplaat doorbrengen.

Het lijkt alsof men zich soms ook een beetje ‘alleen op een eiland’ voelt in deze tijden . Mag ik je dan meteen vragen naar een goede filmtip?

Een film die ik laatst opnieuw heb bekeken en prachtig vind is ‘The Weeping Meadow’ van Theo Angelopoulos. De muziek is melancholisch maar gaat direct naar het hart!

Is er iets wat we volgens jou achterwege moeten laten?

We can’t return to normal, because the normal that we had was precisely the problem. Ik denk dat het wenselijk is om in onze mondiale wereld meer verbinding te leggen met het lokale. In plek en in tijd. Dat laatste vind ik persoonlijk best een grote uitdaging. Het steven kan ook het onverwachte verblinden. Ik denk dat we ook worden uitgenodigd om te bezinnen, te ervaren en nadenken over andere structuren. We moeten en willen zo veel, dat we daar soms voorbijgaan aan wat direct voor ons ligt.

Is er iets wat we kunnen doen om die verbinding te kunnen leggen?

Luister elke dag even naar het niets.

Wat zou je graag doen wat nu verboden lijkt?

Samen met een fijne collega, in de zon, koffiedrinken op de helling.

Bekijk hier het werk van Valerie. 

NDSM maakt gebruik van cookies. Bekijk ons privacy statement voor meer informatie.