What to do in corona-times met… Marc Koolen

In deze tijden van #socialdistancing, willen we jullie kennis laten maken met al die mensen op de werf. We hebben ze gevraagd om een portie maandagmotivatie en hoe zij de coronacrisis doorkomen. Deze week: Marc Koolen.

Marc Koolen is een van de initiatiefnemers achter het NDSM Treehouse. Het kleine kunstenaarsdorpje omvat meer dan 110 individuele ateliers waar creatieven en kunstenaars hun talent kunnen ontwikkelen. Marc heeft zelf een achtergrond in theater en richtte ook het theater platform PickUp op dat jonge kunstenaars een ruimte biedt om hun dromen te verwezenlijken.

Dag Marc, hoe ervaar jij het om op de NDSM-werf te werken?

Opgeleid als theatermaker bekijk ik de wereld om me heen als een podium waar ik met een hoop lol allerlei ingrepen in kan doen. Meestal door mijn omgeving gewenst, maar soms ook wel ongevraagd en schurend. Hoe ingrijpender ik werk, hoe spannender het kan zijn. Voor mij en anderen om me heen. Gelukkig is het NDSM terrein een plek waar je hout mag hakken, als je je spaanders maar opruimt. De meeste kunstenaars om me heen erkennen gelukkig dat je mag falen om verder te kunnen. Forse woorden heb ik met harde hand om mijn oren gekregen. Dat is dan lekker duidelijk en verhelderend. Het is wel fijn als maker wanneer het materiaal waarmee je werkt commentaar levert op wat je aan het doen bent. Dat gebeurt in het Treehouse. Een grote set up waar allemaal mensen allerlei dingen met elkaar aan het doen zijn en te pas en te onpas mij iets in het oor fluisteren… Erg leuk om naar te kijken.

Een overvloed aan creativiteit en goede ideeën hier! Wat voor invloed heeft deze tijd op jou?

Het is erg fijn deze stille periode waarin niets hoeft. Het is een pas op de plaats gevoel. Heerlijk rustig en ik houd nu een lenteschoonmaak en sorteer voor op de mogelijkheden in het programmeren. Kleinschalig, intiem, vervreemdend, persoonlijk. Nu zoek ik naar een individuele beleving voor één enkel mens. Dat deed ik al in het klein met Let’s Kill the Moonshine, SORRY en Struikeldraden. Een volgende stap zijn wat meer permanente installaties die, hoop ik, een eigen leven willen gaan leiden.

Is er iets waar je inspiratie uit hebt kunnen halen? 

Omdat in de speeltuin voor kunstenaars die ik maak ook een podium hoort, luister en kijk ik naar online presentaties. Hoe doen anderen dit? Wat werkt wel of niet? De muzikanten waar ik mee werk staan open voor crossovers en gaan zo verder dan een jolige DJ die in zijn eentje staat te freaken. Een online DJ battle of een salsa DJ die af en toe stapjes voordoet en mij aanzet om thuis wat uit te proberen spreekt me meer aan.

Waar verlang je nu naar?

De zomerse dagen in Amsterdam lijken meer en meer op een slenterend jeu des boules baantje in de schaduw van grote plataan bomen. Ik geniet zo van mensen die zich de kunst van flaneren meester hebben gemaakt. Er kan schoonheid zitten in de manier waarop je je schoudertas draagt en zwiert. Sla je je de broekspijpen van je jeans naar binnen of naar buiten? Lukt het je om nonchalant je natte zweetplekken te verbergen in je witte overhemd? De nieuwe hitte in de stad vraagt om het nieuwe flaneren. Ik mis in deze tijd de ricard drankjes met kannetje ijskoud water op een terras aan de Lindengracht. Al oefenend hoe ik sierlijk mijn veter strik om terloops een knipoog te geven aan een rood linnen Gucci poppetje.

Het nieuwe flaneren…interessant! Ben je al een beetje gewend aan die 1,5 meter?

Om eerlijk te zijn deed ik al aan social distancing. Waarom moet je steeds weer een kus geven? Blijf van me af.

Niks nieuws voor jou dus. En wat vind je nog meer fijn om te doen?

Samen met mijn dochter in de hangmat liggen en boekjes lezen.

Dat is niet mis! Tot slot: wat zijn jouw verwachtingen van een post-corona tijd?

Het meest logische zou een tegenreactie zijn waar intimiteit en een verdiepend contact tussen mensen meer centraal gaat staan dan voorheen. Oudere mensen willen niet verstoken worden van menselijk contact. Iedereen wil aanraken en aangeraakt worden. De kille constatering dat elk moment opnieuw een dodelijk virus kan uitbreken zal je flinterdunne vergankelijkheid onderstrepen en kan zo een apocalyptische periode inleiden: “My Time is Now”; gericht op instant plezier en bevrediging van je ego. Groepssex, drugsfeesten en schoppen tegen de regering die zich overal mee bemoeit. Wat dan weer tot massale zelfmoorden gaat leiden vrees ik. Maar tegen die tijd zullen we ons wel realiseren dat wijzelf het antivirus zijn.

Klik hier om NDSM Treehouse te volgen op Instagram. 

NDSM maakt gebruik van cookies. Bekijk ons privacy statement voor meer informatie.