What to do in corona-times met… Eric Seleky

In deze tijden van #socialdistancing, willen we jullie kennis laten maken met al die mensen op de werf. We hebben ze gevraagd om een portie maandagmotivatie en hoe zij de coronatijd doorkomen. Deze week: Eric Seleky.

Eric Seleky is sinds oktober 2019 marketing & communicatiemanager bij de Stichting NDSM-werf. Hiervoor werkte hij bij de Plastic Soup Foundation en organiseerde hij de Museumnacht in Amsterdam. Dat was voordat de NDSM ook een van de deelnemende locaties werd.

Hoi Eric! Hoe ben jij hier verzeild geraakt?

Ik kende de NDSM-werf natuurlijk als terrein waar altijd coole festivals waren en van Pllek en Noorderlicht. Ik had me eigenlijk nooit gerealiseerd dat er nog een hele organisatie achter zat, tot ik destijds de vacature zag. Hij was eigenlijk al gesloten, maar ik besloot toch nog een brief te sturen. Heel blij dat ik dat gedaan heb, want ik heb daar de baan aan overgehouden.

Een hele goede aanwinst voor het team! Wat heeft jou de afgelopen periode door de dag geholpen?

Ik heb het meest gehad aan de tip die ik kreeg: laat het los. Door het toeslaan van het coronavirus hebben wij hier behoorlijk het roer moeten omgooien. Door het wegvallen van alle evenementen, werd het ook heel moeilijk om nog culturele programmering mogelijk te maken. Daarnaast hadden we net een vrij intensief traject afgelegd om een nieuwe visie te vormen voor de Stichting en de werf. Een week later brak het virus uit. Op dit soort dingen heb je geen invloed en helaas op alle maatregelen die daaruit voortvloeiden ook maar weinig. Dus dan moet je soms ook dingen loslaten, anders gaat het je alleen maar frustreren. Voor mij heeft dat wel geholpen. En natuurlijk proberen zoveel mogelijk je normale ritme aan te houden.

Hoe lastig ook, is dat een mooie instelling. Misschien dat muziek jou daar een beetje bij heeft kunnen helpen. Wat zijn je huidige favoriete nummers?

Ik heb een vrij eclectische muzieksmaak denk ik. Ik kan naar vanalles luisteren: van carnavalskrakers tot hiphop en smartlappen tot klassiek. Hetgeen wat ik altijd wel kan luisteren is Michael Jackson. De laatste weken luister ik ook veel naar de Zwarte Trots playlist. Staan heel sterke tracks tussen en veel die ik nog niet kende.

Goeie! En heb je ook nog podcasttips?

Momenteel luister ik naar twee podcasts eigenlijk: De Willem Podcast. Deze podcast loopt al vrij lang en volgde het hele proces rondom Willem Holleeder. Ik heb een fascinatie voor de onderwereld en zeker die van Amsterdam. Blijft een gek idee dat er in de stad waar je woont zoveel intriges en verhalen afspelen, op plekken waar je zelf ook rondloopt. Nu is het proces natuurlijk afgelopen en praten ze eigenlijk meer over andere georganiseerde misdaad, zoals het Marengo-proces rondom Ridouan T. Ook erg spannend. De tweede podcast die ik volg is ‘De Plantage van onze voorouders’. Daar ben ik recent naar gaan luisteren sinds eigenlijk de hele BLM beweging hier op gang kwam. Een erg interessant, spannend en soms ongemakkelijk verhaal van twee vrouwen. De een komt uit een adellijk gezin, die vroeger in Suriname slaven bezaten die op hun plantage werkten. De andere vrouw stamt af van deze tot slaaf gemaakten die werkten op deze plantage en samen onderzoeken zij hun gedeeld verleden. Vrij bijzonder vind ik tot nu toe.

Die laatstgenoemde podcast klinkt heel interessant en relevant! Als filmfanaat zal je ongetwijfeld nog wel het een en ander aanraden. Is er een film in het bijzonder?

Dat is een lastige vraag; er zijn zoveel toffe films. Ik ben met twee vrienden in deze tijd begonnen om allerlei klassiekers te gaan kijken. Sommige opnieuw en sommige ‘omdat je die nu eenmaal gezien moet hebben’. We hebben ongeveer 50 titels in witte bollen gedaan en ongeveer wekelijks trekken we daar blind een uit en die film gaan we dan kijken. Soms zitten er ook hele oude films uit de 40’s of 50’s, dat is soms wel taai, maar soms ook heel verrassend. Zo zag ik voor het laatst The Sting uit 1973 en This City Heat uit 1968. Die laatste is eigenlijk weer heel actueel nu. Erg vet. Onlangs zag ik ook The Lighthouse met Willem Dafoe en Robert Pattison, over twee mannen die een maand lang op een vuurtoreneiland wonen en werken, in een soort constante storm, eind 19e eeuw. De dagen lopen in elkaar over, er is geen afleiding, er kan alleen alcohol gedronken worden, omdat de waterleidingen niet goed zijn. Mooie ingrediënten voor een heel grimmige en beklemmende film en door het bijna vierkante zwartwit frame wordt het heel invoelbaar om in zo’n klein bijhuis te wonen. Zeker een aanrader.

Ik ben benieuwd welke titel deze week wordt getrokken! En Eric, wat heb jij de afgelopen maanden het meest gemist?

Ik ben normaalgesproken niet zo’n ontzettend aanrakerig persoon eigenlijk, maar ik merk dat ik het handen geven, maar ook even de ‘bro-hug’ geven best wel mis. Toch als een onbekend iemand vraagt ‘geven we alweer handen?’ ben ik nog wel een beetje twijfelachtig. En daarnaast miste ik naar het café gaan. Ik vind het wel nog steeds een beetje ingewikkeld hoe het werkt met aanmelden en tijdsloten reserveren. Tegelijk ben ik mijn eigen huis en omgeving wel weer meer gaan waarderen.

Die begroeting kan inderdaad nog wat ongemakkelijk zijn…haha! Heb je jezelf een nieuwe gewoonte aangeleerd? 

Ik heb een tijdje ’s ochtends yoga gedaan, dat is er nu een beetje uit, maar wil ik wel weer oppakken. Ik vond het wel fijn om dat in de privacy van mijn eigen huis te doen. Ik ben niet de meest lenige persoon die er bestaat, dus het ziet er allemaal nog niet zo soepel uit denk ik, haha. Ook ben ik weer meer gaan koken. Iets wat ik altijd al graag deed, maar soms niet meer aan toekwam. Ik ben nu ook mijn recepten meer uit gaan werken, om ze straks te gaan delen via de website van mijn vriendin: Mooncake.nl.

Wat is dat een ontzettend leuk platform! Ik ga me meteen inschrijven voor de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van haar allerlekkerste food ontdekkingen. 

Ben je ook tot een bepaalde realisatie gekomen door de tijd waar we nu in zitten?

Volgens mij zijn we wel met onze neus op de feiten gedrukt wat betreft hoe kwetsbaar onze samenleving bleek te zijn. Ook dat we als het echt moet, ineens best goed kunnen samenwerken en we tot veel dingen in staat zijn. Ik hoop dat we, zoals volgens mij velen met mij, van deze tijd leren en onthouden dat we best zonder kunnen; zonder alle vliegvakanties, zonder iedere dag op kantoor, zonder iedere dag boodschappen doen. De aarde heeft even aan de handrem getrokken en geeft aan dat we het even wat rustiger aan moeten doen.

Amen to that. Als je het zo benadert, is deze tijd ook wel inspirerend. Waar haal jij nog meer inspiratie uit?

Ik vind het werk wat de laatste tijd op de werf ontstaat erg tof. De muren worden echt een canvas van wat er in de buitenwereld gebeurt. Zo is de Supernurse natuurlijk heel tof, maar ook Mark Rutte en nu een mooi beeld van Black Lives Matter. Doordat veel werken ook weer verdwijnen blijf je herinnerd aan het feit dat geen tegenslag voor altijd is en dat wij als mensen superveerkrachtig en creatief zijn.

En tot slot: wat zijn jouw verwachtingen van een post-corona tijd? 

Ik merk nu al dat mensen heel graag weer aan de gang willen: festivals, terrassen, feestjes, borrels, maar ook weer creatief ondernemen en bezig zijn. Ik ben blij dat daar straks ook weer ruimte voor is. Toch ben ik ook wel bang dat mensen nu steeds meer tegenover elkaar gaan staan. Met de BLM-discussie, maar ook de anti-anderhalvemeter protesten. En ik denk dat doordat we zo lang binnen hebben gezeten en ons hebben moeten vervelen, mensen zich veel scherper opstellen. Je ziet dat discussies, vooral online, maar ook wel in de publieke ruimte – denk aan de bekladde standbeelden in de stad – veel harder gevoerd worden en de confrontaties heftiger worden. Ik hoop dat we een beetje naar elkaar blijven luisteren en het hoofd een beetje koel kunnen houden. De zomer wordt nog warm genoeg.

 

NDSM maakt gebruik van cookies. Bekijk ons privacy statement voor meer informatie.