NDSM X S4E3: Bedenken en ontwerpen van nieuwe rituelen met Yasser Ballemans
Toren van Babel: meet the artists! Editie 3 – Rianne van Duin
In het kader van de Toren van Babel op NDSM gaan we in gesprek met acht kunstenaars die op hun eigen manier een steentje bijdragen aan deze kunst installatie. Met ieder een eigen, unieke workshop laten zij Amsterdammers reflecteren op de stad van de toekomst. Samen creëren zij veelzijdige kunstwerken die van 18 september tot 17 oktober allemaal opgetuigd worden in een imposant bouwwerk op de NDSM-werf. In deze derde editie: ontwerper Rianne van Duin.
Bekijk hier het video-interview dat Anna Sidorchik (OatStudio) met haar maakte:
Naast dit video-interview spreekt Teus Hagen ook met elke kunstenaar voor een schriftelijk interview. Op de NDSM-werf ontmoet hij Rianne; een bekende plek voor haar. Zij heeft namelijk al tien jaar haar eigen studio in de Lasloods.
Fotografie: Victoria Ushkanova
Aan de deelnemers van de workshops stelden wij de vraag: hoe ziet jouw ideale stad eruit? Hoe zou jij deze vraag zelf beantwoorden?
Mijn ideale stad is een mix van alles wat er maar bestaat. Ik woon wel al in mijn ideale buurt, in de Nova Zemblastraat. Verschillende leeftijden, klassen, achtergronden, álles hebben we daar. En groen, water en uitzicht is ook altijd fijn.
Hoe ken je NDSM en wat vind je van de NDSM-werf als locatie voor de Toren van Babel?
Ik ken het verhaal natuurlijk, maar ik moest toch weer even opzoeken hoe het nou volledig ging. Ik heb het via meerdere wegen meegekregen. Ik ben zelf helemaal niet christelijk opgevoed, maar de helft van mijn familie woont in Harderwijk, en elke keer dat we daar waren kregen we toch best wel wat mee. Dan gingen we naar de kerk als we bij oma logeerden. Maar ook op de vrije school werden veel verhalen verteld.
Het is niet echt een positief verhaal. De mens zegt eigenlijk: “wij zijn arrogant en willen beter zijn dan God”. Dat spreekt mij niet per se aan. Maar het idee dat je samen gaat bouwen, dat wel. Samen kom je verder dan alleen en hoger dan je ooit in je eentje zou komen.
-
Rianne werkt met kinderen aan het Toren van Babel blad. Beeld: Victoria Ushkanova Photography
-
Rianne werkt met kinderen aan het Toren van Babel blad. Beeld: Victoria Ushkanova Photography
-
Rianne werkt met kinderen aan het Toren van Babel blad. Beeld: Victoria Ushkanova Photography
-
Rianne werkt met kinderen aan het Toren van Babel blad. Beeld: Victoria Ushkanova Photography
-
Rianne werkt met kinderen aan het Toren van Babel blad. Beeld: Victoria Ushkanova Photography
Het verhaal van de Toren van Babel symboliseert het streven van de mens naar het hoogst haalbare, maar ook de spanning tussen bescheidenheid en hoogmoed. Ervaar jij deze spanning zelf ook wel eens als kunstenaar?
Ik ervaar vooral het gebrek aan dat eerste, haha! Die spanning zou er misschien dus wel iets meer mogen zijn. Maar hoewel ik misschien wel wat meer ijdelheid zou mogen hebben, vind ik bescheidenheid charmanter dan ijdelheid. Het gaat mij meer om een balans, zolang die balans maar meer de kant van bescheidenheid opgaat. Tegelijkertijd is zelfverzekerdheid ook iets waar je in de loop der tijd meer van krijgt, dus misschien eindig ik op een dag nog wel bij die 50/50 balans.
Misschien kunnen volwassen journalisten iets meer het kind in zich laten spreken
Het kunstenaarschap kan op z’n tijd erg individualistisch werk zijn, maar het Toren van Babel verhaal (en ook dit project) draait juist om een collectief dat samen iets groots probeert te verwezenlijken. Hoe is het voor jou om voor dit project in een collectief te werken?
Ik vind het fantastisch om in een collectief te werken, en het méést fantastische om dat met kinderen te doen. Je komt samen tot dingen die je in je eentje niet had kunnen bedenken, laat staan uitvoeren. Ook word je in een collectief altijd verrast door de mix van ideeën en mensen, en bij kinderen vind ik dat nóg leuker. Dat is wat ik het allerliefste doe: een kader maken waarin je kinderen een heel klein beetje stuurt, en vervolgens komt er iets uit waar ik misschien nog wel meer verrast door wordt dan de kinderen zelf.
Dit komt dan samen in een krant die we gaan maken met typemachines en stempels. Het wordt op echt krantenpapier gedrukt en dit ziet er professioneel uit. Dat is extra cool voor de kinderen; om te zien wat zij allemaal wel niet kunnen. Zij hadden het zonder mij misschien niet gedaan, maar zij maken uiteindelijk de hele inhoud.
-
Rianne van Duin. Beeld Victoria Ushkanova Photography
-
Het resultaat van Rianne's workshop voor Toren van Babel: een krant gemaakt door kinderen. Beeld: Ewa Scheifes
Zijn er in jouw ogen bepaalde lessen die volwassen journalisten te leren hebben van kinderen?
Haha! Nou, voor Into The Great Wide Open maak ik bijvoorbeeld altijd de Kolderkrant, en ik krijg van bijna alle artiesten (die daar geïnterviewd worden door de kinderen) wel te horen: “Nou, dit was het aller-interessantste interview ooit, met vragen die mij nooit zijn gesteld!” Dus misschien kunnen volwassen journalisten iets meer het kind in zich laten spreken. Wat wil je nou echt weten, maar durf je misschien niet te vragen? Kinderen mógen natuurlijk ook gewoon eerder dingen vragen als “verdien je veel geld?” of “hoe veel mensen versier je per week?” Dus van die openheid en spontaniteit valt wel wat te leren. Of misschien kunnen volwassenen gewoon iets meer samenwerken met kinderen.
Hoe draagt kunsteducatie voor kinderen in jouw ogen bij aan meerstemmigheid in de stad?
Kunsteducatie met kinderen is maar de helft van wat ik doe. De andere helft ben ik individueel aan het knutselen, knippen, plakken, en pop-up boeken aan het maken. Die combinatie vind ik fantastisch; ik zou niet anders willen. Alles wat ik zelf maak is vóór kinderen, en van hen krijg ik weer heel veel inspiratie terug.
Kinderen krijgen middels dit soort projecten een grotere stem. Dan staan ze opeens in de krant en hebben ze allerlei dingen te zeggen die wij iets meer ter harte zouden kunnen nemen.