Toren van Babel: meet the artists! Editie 1: Perrine Philomeen
In het kader van de Toren van Babel op NDSM gaan we in gesprek met acht kunstenaars die op hun eigen manier een steentje bijdragen aan deze kunst installatie. Met ieder een eigen, unieke workshop laten zij Amsterdammers reflecteren op de stad van de toekomst. Samen creëren zij veelzijdige kunstwerken die van 18 september tot 17 oktober allemaal opgetuigd worden in een imposant bouwwerk op de NDSM-werf. In editie 1: Perrine Philomeen, de jongste kunstenaar uit het Toren van Babel-collectief.
Bekijk hier het video-interview dat Anna Sidorchik (OatStudio) met haar maakte:
Op 4 september spreken wij ook met Perrine voor een schriftelijk interview. Zo levendig als de NDSM-werf er deze dag bij ligt, zo energiek verlaat Perrine het kantoor van Stichting NDSM-werf, waar ze net boezemvrienden is geworden met Jan en alleman tijdens een workshop van storytellingcoach Fouad Lakbir. In twee torenhoge strandwacht stoelen, uitkijkend over het IJ, hebben we het over haar werk in fashion, styling en fotografie, en haar bijdrage aan de Toren van Babel.
Fotografie: Victoria Ushkanova
Aan de deelnemers van de workshops stelden wij de vraag: hoe ziet jouw ideale stad eruit? Hoe zou jij deze vraag zelf beantwoorden?
In mijn ideale stad vind ik het vieren van diversiteit heel belangrijk: celebrating superdiversity in a continuously changing globe. Ik vind het heel interessant om te observeren hoe migratie, internet, social media, en nieuwe technologieën culturen steeds sneller mixen en er ook steeds nieuwe subculturen ontstaan. Maar de stad moet vooral benaderd worden als een rijkdom in plaats van iets negatiefs. Ik vind het juist mooi om middels project als de Toren van Babel mensen een stem te geven die zichzelf in de maatschappij niet zo snel kunnen laten horen. En dat kan dan zijn in de vorm van een echte stem, maar ook in het maken van een vlag of iets anders visueels.
Als je mensen op de zuidas met een Toren van Babel zou willen confronteren, zou je het heel anders moeten aanpakken
Hoe bekend was je al met het verhaal van de Toren van Babel? Welk aspect van dit verhaal spreekt jou het meest aan?
Ik was wel al bekend met het verhaal; op de middelbare school werd de Bijbel elke ochtend voorgelezen. Hier had ik alleen niet zo veel aandacht voor en heb er dus ook weinig van onthouden [lachend]. Maar juist omdat het in het Bijbels verhaal niet lukte, vind ik het zo cool dat we nu, geïnspireerd op dat verhaal, willen gaan proberen om een toren te creëren waarin meerstemmigheid te zien, horen en voelen is.
Hoe ken je NDSM en wat vind je van de NDSM-werf als locatie voor de Toren van Babel?
Van vroeger ken ik NDSM eigenlijk alleen maar feestjes; nu zie ik het vooral als een creatieve hotspot. Ik weet nog niet zo goed tot hoe ver NDSM precies reikt, maar ik pas denk ik wel bij mensen die er open voor staan om deze plek ten volle te zien en te ervaren. In die zin gaat het project ook goed in de omgeving op. Als je juist mensen op de zuidas met een Toren van Babel zou willen confronteren, zou je het heel anders moeten aanpakken, denk ik. Hier zijn mensen er waarschijnlijk heel geïnteresseerd in.
-
Perrine tijdens een storytelling workshop van Fouad Lakbir. Beeld: Victoria Ushkanova photography
-
Perrine Philomeen. Beeld: Teus Hagen
Het verhaal van de Toren van Babel symboliseert het streven van de mens naar het hoogst haalbare, maar ook de spanning tussen bescheidenheid en hoogmoed. Ervaar jij deze spanning zelf ook wel eens als kunstenaar?
Tsja, ik bevraag me dat soms wel eens. Ik werk graag met minderheidsgroepen uit de samenleving en laat me door hen inspireren. Ik wil dan eigenlijk samen met of voor hen iets maken. Dan heb ik meestal een bepaald visueel beeld van wat ik vet vind en wat eventueel ook goed op die groep kan aansluiten. Maar ik moet ook weer niet een persoon zijn die het dan vanuit een enkel perspectief beter denk te weten voor een bepaalde groep.
Ik denk dat je altijd wel commentaar kan krijgen. maar ik ben misschien wel zelf nog aan het onderzoeken waar en waarvoor ik dan precies sta en waar ik voor sta. Ik hou er in ieder geval van dat mijn werk geïnspireerd is op iets realistisch — iets wat ik zie in de samenleving — maar ik wil daar als maker wel een stapje verder in gaan.
Hoe dragen middelen als fashion, stijl en materialen in jouw ogen bij aan meerstemmigheid in de stad?
Ik zie mode en fashion, net als veel mensen, als een verlengde van je identiteit. Veel mensen hebben een doorsnee, fast-fashion look, en ik merk dat ik het altijd leuk vind om in mijn workshops — of in wat ik in het algemeen creëer — de boundaries daarvan op te zoeken. Het leuke aan de workshop die ik nu geef is dat als ik mensen op de foto ga zetten, zelf blijkbaar ook heel enthousiast ben. Dat ik er dan voor zorg dat ze bijvoorbeeld toch ineens een gekke bril opdoen, of een ander cool sieraad dat ze in de eerste instantie nooit zouden dragen. Als ze zich dan toch heel nice voelen, bevestigt dat hoe sterk kleding kan beïnvloeden hoe je je voelt. Laatst kwam er een jongen in een tracksuit aanzetten, maar die ging toen ook parels dragen en daarna wilde hij zelfs clipjes in z’n haar. Het leek alsof hij zich opeens helemaal vrij voelde in hoe hij eruit kon zien. Eigenlijk wilde hij het daarna ook niet meer af doen! Dat is echt fijn, dat je iemand dat vrijheidsgevoel kan geven en dit in kleding kan uiten.
Voor vrouwen of meiden is het toch meer vanzelfsprekend dat ze een verkleedpartijtje hebben. Voordat ze uitgaan of iets gaan doen, dat ze een beetje gaan tutten. Ik denk dat mannen dat over het algemeen gewoon niet zo hebben dus ik vind het heel leuk om in dat patroon een verschil te zien.
-
Jongeren aan het werk tijdens de workshop van Perrine. Beeld: Perrine Philomeen
-
Jongeren aan het werk tijdens de workshop van Perrine. Beeld: Perrine Philomeen
-
Jongeren aan het werk tijdens de workshop van Perrine. Beeld: Perrine Philomeen