Zij houden de NDSM-werf schoon, veilig, en heel: de jongens van Amsta Karaad
Memoires van een werftuinder
Liza Folkertsma was dit jaar trotse eigenaar van een werftuin. Bijna viste ze achter het net, maar op de valreep kreeg niet één, maar twee bakken toegewezen. In deze memoires beschrijft ze wat de werftuinen haar gebracht hebben.
Tekst: Liza Folkertsma
Ik kwam al graag op de NDSM voor festivals en dagjes uitwaaien aan het IJ, dus toen hotelschip Botel mensen zocht om hun kamers tijdelijk te gaan bewonen, heb ik geen moment getwijfeld. Een week later woonde ik op (of aan) de NDSM!
Toen ik begin dit jaar aan het hardlopen was rondom de Feralda-kraan, zag ik de bakken staan en groeide er zelfs nog een sterke bloemkool van vorig jaar! Eén van de beeldhouwers raadde me aan om naar de stichting te mailen, zodat ik een werftuintje kon krijgen. Toen ik dat eenmaal had gedaan, bleken ze al heel snel vol te zitten… Gelukkig is het allemaal goedgekomen en kreeg ik na een tijdje zelfs 2 tuintjes aangewezen.
-
Beeld: Lisa Folkertsma
-
Beeld: Lisa Folkertsma
-
Beeld: Lisa Folkertsma
Ik had nog geen ervaring met moestuinieren. Een paar honderd meter verderop ben ik in m’n hotelkamer begonnen met zaadjes planten en wachten tot ze in bloei stonden. Ik heb met een vriendin twee gigantische zakken aarde er naartoe gesleept – heerlijke middag, wat een lol – en de kleintjes uit de vesterbank in de werftuintjes geplant.
Het is niet te beschrijven wat dit “kleine” project met me heeft gedaan. Ik heb insecten bekeken, plantjes zien opgroeien, geoogst, me gefrustreerd over de traagheid van het groeien van een pompoen en de snelheid van het verwaaien van klaproosblaadjes. Het was een actieve meditatie en ik kwam er een paar keer per week. Ik heb in de zon gestaan en gesmeekt om regen, omdat de wind de boel aan het uitdrogen was.
Ik besefte dat élk moment met planten me van alles leert en wijzer maakt.
Toen de zonnebloemen open gingen, toen de dille ineens kracht kreeg, toen de chiliplant na uitdunning zijn plek vond en ik op de laatste dag zag hoe láng de wortel van de appelboom (ja, écht!) was geworden – toen besefte ik dat élk moment met planten me van alles leert en wijzer maakt.
Ik vind het geweldig dat er op de NDSM ruimte is voor zoveel verschillende dingen. Van IJ Hallen tot ADE, café’s en theaterfestivals, crossfit en massagetherapie, beeldhouwers en werft uintjes. Botel is achter me, maar gelukkig woon ik nog steeds in de buurt. Ik ben er wekelijks met een glimlach op m’n gezicht, ondanks wind of regen of felle zon, te vinden. Prachtige plek!
-
Beeld: Lisa Folkertsma
-
-
Beeld: Lisa Folkertsma
-
Beeld: Lisa Folkertsma