Interview | Cat calls of Amsterdam – In gesprek met activiste Ambrien Moeniralam

Vorig jaar kwam de NDSM-werf slecht in het nieuws. Er waren meerdere meldingen gemaakt van incidenten op de werf gerelateerd aan seksueel overschrijdend gedrag en mishandeling. Dit roept gevoelens van onveiligheid op onder, met name, de vrouwelijke studenten woonachtig op de werf. Om die reden fietsen en lopen veel bewoners ’s nachts nooit alleen naar huis.

Op 15-jarige leeftijd richtte activiste Ambrien Moeniralam (18) de Instagram pagina Catcalls of Amsterdam op. Met dit platform probeert zij bewustzijn te creëren rondom het vraagstuk van straatintimidatie waarbij de nadruk ligt op ‘catcalling’. Dit laatste verwijst naar het roepen van seksueel suggestieve dingen naar iemand op straat. Inmiddels heeft ze een team om haar heen verzameld en samen leggen ze talloze ervaringen vast met gekleurd krijt op de stoeptegels van Amsterdam. Dit wordt onderschreven door de hashtag #StopStreetHarassment. Ondertussen maakt Ambrien deel uit van de internationale ‘Chalk Back Movement’ die zich hard maakt tegen straatintimidatie. Van 19 tot 25 april is het de Internationale Anti-Straatintimidatie Week. Ambrien had speciaal voor de gelegenheid een event georganiseerd die deze zondag zou plaatsvinden op de NDSM-werf. Door de coronamaatregelen is besloten om het evenement niet door te laten gaan. Daarom gaan we nu met haar in gesprek.

Ambrien, vertel eens wat over jezelf.

“Op dit moment zit ik in m’n tweede jaar van de opleiding Media & Redactie aan het ROC in Amsterdam. Ik loop nu 6 maanden stage bij Mamacash; een organisatie die vrouwenbewegingen en minderheden wereldwijd ondersteunt. Ik zit in het communicatieteam en ben medeverantwoordelijk voor de sociale media.”

Dat klinkt gaaf! Deze stage sluit wel heel erg aan bij je passie.

“Ja, ik kende hen al een aantal jaar. Vorig jaar werd ik benaderd of ik mee wilde doen aan een project. Ze vroegen mij om een van de gezichten te zijn voor de #MyBodyIsMine campagne. Ik vind het echt geweldig wat ze doen, dus ik zit daar echt op mijn plek!”

Wat fijn om te horen! Bijna tweeënhalf jaar geleden ben jij op Instagram het account Catcalls of Amsterdam begonnen. Hoe ben je op dit idee gekomen?

“Op 16 december 2017 was ik gewoon op Instagram aan het scrollen toen ik een foto tegen kwam van het account Catcalls of New York. Ik had de tekst nog niet gelezen, dus in eerste instantie dacht ik: ‘ah dat ziet er tof uit’ en ‘het lijkt echt op street art’. Ik kan me niet precies herinneren wat erbij stond, maar het was een inzending van een 12-jarig meisje. Het kwam erop neer dat iemand had gezegd dat als het legaal zou zijn diegene allerlei dingen bij haar zou doen. Op dat moment was ik zelf 15 en ondanks dat het leeftijdsverschil niet eens zo groot was raakte het mij heel erg dat zij dat als 12-jarig meisje had meegemaakt. Dat is gewoon veel te jong. We verschilden maar drie jaar, maar als je 15 jaar bent ben je mentaal al op een heel ander level en heb je een beetje door wat er aan de hand is. Als je 12 bent dan ga je net de puberteit in, ben je heel kwetsbaar en is alles nieuw voor je.

Vervolgens ging ik verder kijken op het account dat is opgezet door Sophie Sandberg. Ik vond het zo tof dat ik haar een berichtje had gestuurd dat ik het heel goed vind om te zien hoe ze dit probleem aanpakt op zo’n creatieve manier en dat ik haar steun. Toen zag ik opeens dat Catcalls Of Puerto Rico en Catcalls of Mexico een post van haar hadden geliket. Ik ging toen opzoek of er ook een account was in Nederland, maar die was er niet. Dus ik had Sophie nog een bericht gestuurd om te vragen of ik Catcalls of Amsterdam mocht beginnen en ze vond het een heel leuk idee. Zij was de eerste, het tweede officiële account was uit Londen en het derde officiële account was dat van mij. En nu zijn er meer dan 150 accounts over de hele wereld.”

View this post on Instagram

🇳🇱🇧🇪 Hoi, ik liep met mijn moeder door de kalverstraat. Toen riep een gast op een scooter: “Dag schoonheid, hoe veel vraag je voor een uurtje met mij op de achterbank?” naar me. Gelukkig is m’n moeder gelijk er op af gestapt en heeft ie z’n excuses aangeboden, maar of het echt gemeend was… I don’t know. • 🇬🇧🇺🇸 Hi, I was walking through the Kalverstraat with my mother. Then a guy on a scooter shouted: "Hello, beauty, how much do you ask for an hour in the back seat?" Luckily my mother went straight towards him, and he apologized, but if it was really meant … I don't know. ~ @x.fvh . #stopcatcalling #stopstreetharassment #amsterdam #iamsterdam #catcalling #catcallsofams

A post shared by Cat Calls of Amsterdam 🇳🇱 (@catcallsofams) on

Er zijn dus internationaal heel veel soortgelijke accounts. Hoe is dat contact onderling?

“Ik heb Sophie in het echt ontmoet toen ze hier een vriendin kwam opzoeken. Toen heb ik ook met haar gekrijt. Het was heel leuk om het gezicht achter het NY-account te ontmoeten en ze is echt een heel down to earth persoon, heel oprecht en lief. Nu zitten we met bijna alle beheerders van de accounts in een WhatsApp groep genaamd Catcalls of the World. We praten daar dagelijks in. Nu met de coronacrisis hebben we ook heel veel meetings om te kijken hoe we bepaalde dingen kunnen aanpakken. We willen ervoor zorgen dat de link tussen alle accounts kan worden gelegd, maar dat het ook eigen blijft. Dus het contact is er heel veel en ook op een hele goede en fijne manier. Er komen dagelijks nieuwe mensen bij. Hoewel sommigen er nog niet zo lang in zitten, durven ze heftige ervaringen met ons te delen omdat het zo’n vertrouwde omgeving is. Het voelt eigenlijk als een hele grote familie ook al heb ik niet eens iedereen ontmoet.”

Dat kan ik me voorstellen! De indrukken die je krijgt kunnen natuurlijk ook heftig zijn, en dan wil je elkaar ondersteunen en ervaringen delen. Je krijgt veel reacties op je account; vooral positieve maar hoogstwaarschijnlijk ook wel negatieve. Hoe reageer je hier dan op?

“Vorig jaar in januari was er heel veel media-aandacht voor het account en dat was ook het eerste moment dat ik negatieve reacties heb ontvangen. Om eerlijk te zijn was ik best wel verbaasd dat ik niet veel meer negatieve reacties heb gekregen. Toen het een beetje hot topic was kreeg ik vervelende DM’s binnen, maar dat waren voornamelijk berichten van tiener jongens die iets wilden uitlokken. Toen werd ik wel voor het een en ander uitgemaakt, maar daar reageer ik eigenlijk nooit op omdat ik het niet de moeite waard vind. Het komt vaker voor dat ik negatieve berichten krijg waar ik wel op in wil gaan omdat ik het idee heb dat ik daar wel iets uit kan halen. Vaak blijkt dat er dan een heel goed gesprek uit voortkomt. Dan is iemand er op het begin gewoon in de veronderstelling dat catcalls complimenten zijn, maar uiteindelijk begrijpt die persoon het wel. Soms is dat laatste niet het geval en is creëren van bewustwording des te meer belangrijk.

Ik heb nu bijna vijf maanden een team. We zijn met z’n vieren. Op het moment dat ik reacties ontvang waarvan ik niet weet hoe ik erop moet reageren, bespreek ik het meestal met m’n teamgenoten. Dan is het een ‘pick your battle’ situatie waarbij ik me afvraag of ik ergens op in moet gaan of dat ik het beter kan laten. Op een gegeven moment kreeg ik zoveel meldingen binnen dat ik er niet eens op in kon gaan. Vaak zag ik dat andere mensen het dan al opnamen voor elkaar. Het is heel mooi om te zien dat mensen elkaar op die manier steunen. Soms werd het ook wel heftig en viel een persoon een ander aan. Toen heb ik diegene geblokkeerd, want het moet wel een veilig platform blijven. Ik vind het niet erg als onze volgers en supporters de negatieve reacties lezen, want ik vind het ook belangrijk dat zij zien dat er echt mensen zijn die het er niet mee eens zijn. Maar het ligt er dan aan wat er gezegd wordt. Als er racistische uitspraken zijn, kiezen wij ervoor om het te censureren.”

Dus je hebt eigenlijk wel een groot verantwoordelijkheidsgevoel en met name nu het account zo groeit ben je ook bezig met het monitoren ervan. Zoals je zelf ook al een soort van zegt, is seksuele intimidatie een grijs gebied. Sommige mensen begrijpen niet waar de grens ligt. Misschien gaat het er dan om wat acceptabel is of wat niet. Hoe denk jij hierover?

“Als mensen onder mijn post reageren dat ze vinden dat een bepaalde opmerking een compliment is, kan ik dat heel goed begrijpen. ‘Hey meisje, mooi rokje’ kan een verwarrende opmerking zijn. De ene persoon zou dat als een compliment kunnen zien maar de ander misschien niet. Maar het ligt er ook aan wie de persoon is die het tegen je zei, hoe de gezichtsuitdrukking was en wat de toon van de stem was. De hele lichaamshouding speelt een rol. Ik kan begrijpen dat het lastig is om dat mee te krijgen vanuit een post op Instagram.

Ik denk dat het vooral ligt aan de persoonlijke grens, die bij iedereen ergens ander ligt. Mijn grens ligt vooral bij of iets respectvol is of niet. Als iemand naar mij toe zou komen en zou zeggen: ‘hey ik wil je laten weten dat ik je een hele mooie vrouw vind’ zou ik dat lief vinden. Ik waardeer dat omdat dat respectvol is en het me niet oncomfortabel laat voelen. Ik kan dan ‘dank je wel’ zeggen en als diegene dan mijn nummer zou vragen sla ik het respectvol af. Maar als je vanaf een paar meter ‘lekkerding’ naar me roept en me vervolgens voor ‘hoer’ uitmaakt omdat ik niet reageer, komt dat al gauw niet respectvol maar neerbuigend en objectiverend over. Ik denk dat dit voor velen geldt, maar dat verschilt ook per persoon.”

Waar ligt voor jou de kern van het probleem die moet worden aangepakt?

“De kern van het probleem ligt niet zozeer in de opvoeding. Je krijgt vanuit huis wel mee dat je respectvol moet zijn naar elkaar toe. Ik denk dat de kern bij de puberteit ligt waar er onder vriendengroepen sprake is van macho- en bewijsgedrag. Soms kan er wel oprecht interesse zijn in het meisje. Overigens maken niet alleen mannen zich hier schuldig aan, maar vrouwen ook. Maar de kern ligt vooral bij de ongelijke machtspositie tussen vrouw en man die er altijd al is geweest en nu nog steeds is. Daarom is dit een sociaal maatschappelijk probleem en het komt vooral voor op straat.”

Hoe zou je zoiets kunnen aanpakken?

“Mijn persoonlijke doel van dit account is educatie en voorlichting. Ik vind persoonlijk dat seksuele voorlichting in Nederland beter kan. Ik denk dat de les uitgebreider zou moeten zijn en dat er meer aandacht voor is. Het is belangrijk om zowel de lelijke als de mooie kanten te belichten. Onderwerpen zoals ‘rape culture’ moeten aan bod komen. De nadruk moet niet liggen op het waarschuwen van de vrouw, maar juist op het aanspreken van de man om bewustwording te creëren. Dit om te benadrukken dat het niet oké is, maar ook om te laten zien hoe je iemand wel kan aanspreken als je diegene graag wil complimenteren. Het gaat vooral om een doelgroep die zich er niet van bewust is. Daarom is educatie een middel dat het probleem niet meteen kan oplossen, maar wel de situatie kan verbeteren.”

Zie jij jezelf ook een rol hebben in seksuele voorlichting op middelbare scholen?

 “Ik noem mezelf geen professional, dus ik weet niet of ik daar geschikt voor ben. Maar ik zou het wel heel leuk vinden om in een gastles te mogen komen vertellen. Tijdens seksuele voorlichting, wordt vooral het negatieve benadrukt en worden kinderen bang gemaakt over de gevaren. Dat is wat ik heb meegekregen van de middelbare school. Ik zou juist de positieve kant benadrukken en de les heel interactief maken omdat kinderen daar goed op reageren.”

Ik heb gezien dat je eind vorig jaar een TED-talk hebt gehouden voor TEDxAmsterdamWomen en dat je ook meerdere keren op televisie bent verschenen. Wat vind je ervan dat de media jou benaderen? Had je dat verwacht?

 “Nee totaal niet! Tegen de tijd dat de media mij benaderden bestond Catcalls of Amsterdam een jaar en een aantal maanden. Het begon eigenlijk allemaal met een interview met One World, waarna het als een lopend vuurtje ging. Ik had nooit verwacht dat ik ook echt het gezicht erachter zou worden omdat ik mezelf juist een beetje op de achtergrond wilde houden. Ik vond het wel een beetje eng als mensen wisten wie ik was, omdat niet iedereen het er mee eens is en ik niet zou willen worden aangevallen op straat. Maar ik was blij om te zien dat er zoveel aandacht voor kwam, want dat is mijn doel: bewustwording creëren. Vorig jaar is echt als een sneltrein gegaan en dat was erg overweldigend. Het was een hele mooie reis om het zo maar te zeggen en ik zou het niet anders gewild te hebben. Het jaar begon met een interview en eindigde met een TEDx-talk. Ik kon niks mooiers en beters wensen voor mezelf en het account.”

Wat geweldig! Wat is dan voor jou de allergrootste mijlpaal die je hebt behaald in de jaren dat je actief bent?

 “De TEDx geven. Ik kende TED talks al heel lang, maar ik wist niet dat TEDx bestond en ook niet dat dit in Amsterdam bestond. Het was echt een toppunt toen ik werd gevraagd om mee te doen. Vooral omdat het om TEDxAmsterdamWomen ging, dacht ik echt ‘it matters’. Het is zo’n grote titel! Het ‘Amsterdammertje van het Jaar’ winnen was ook heel mooi.”

Je zou eigenlijk 19 april een event houden op de NDSM-werf, alleen kan dat helaas niet doorgaan door de omstandigheden. Wat zou je doen tijdens dit event?

 “Via een oproep op het account zelf, zou ik mensen uitnodigen voor dit event op de NDSM-werf. De NN Group heeft 10 dozen met in totaal 640 Crayola krijtjes gedoneerd aangezien ik geen sponsorship kon krijgen met Crayola. Dit is genoeg krijt voor een heel jaar en dat zou dan ook kunnen worden gebruikt tijdens het event. Mensen mogen dan krijten wat ze willen. Dit kunnen ervaringen of positieve berichten zijn. Daarnaast krijgen ze een goodie bag en kunnen ze ons ontmoeten. Eigenlijk zou het een soort bijeenkomst zijn waar zij het werk doen wat wij normaal doen. Zo kunnen we hen daar kennis mee laten maken en een soort supportnetwerk creëren.”

Dat klinkt als een heel mooi event en ik hoop dat het alsnog plaats gaat vinden in de nabije toekomst! Ben je nu bezig met een alternatief met het oog op de internationale week tegen straatintimidatie?

 “Iemand van het team uit New York heeft een video gemaakt met allerlei inzendingen van ons. Dat is iets wat we gaan lanceren. Nu zijn we ook bezig met het maken van een template voor Instagram waar mensen elkaar in kunnen taggen. Verder hebben wij nog niet echt plannen, maar dit is de basis voor nu. Fysiek kan het event niet doorgaan maar online wel. Door het coronavirus kunnen we niet naar buiten, maar online groeit het activisme nog meer en op zo’n positieve manier. Daar ben ik heel blij mee!”

Tot slot: hoe zie jij de toekomst van Catcalls of Amsterdam voor je?

“Die vraag heb ik zo vaak gekregen en ik vind het lastig te beantwoorden! Door de tijd heen verandert die visie ook. Ik hoop dat er ooit een tijd komt dat het niet meer nodig gaat zijn. Maar de beheerders van alle andere accounts en ik weten dat dit niet 1,2,3 zal stoppen. Ik blijf er zolang mogelijk mee doorgaan en misschien zal het uitbreiden tot iets groters maar dat weet ik nog niet. Ik wil eerst graag in Nederland samenkomen met alle andere personen achter de accounts. Ik hoop dat wij het doel van educatie en voorlichting kunnen behalen. Daarnaast ben ik voor een wet die straatintimidatie verbiedt, maar dit is iets wat je niet makkelijk kan controleren. Ik vind dat als er een straf komt dit gepaard moet gaan met educatie. We blijven sowieso doorgaan met de Chalk Back Movement!”

Klik hier om Catcalls of Amsterdam te volgen! 

NDSM maakt gebruik van cookies. Bekijk ons privacy statement voor meer informatie.