Interview | ‘Are We Future Sediment?’ – Amauta García & David Camargo
“Are We Future Sediment?” (Zijn wij toekomstig sediment?) is de vraag die wordt gesteld op het vijf meter hoge billboard dat begin deze maand op de NDSM is neergezet. Deze tijdelijke installatie is onderdeel van een nieuw project van het Mexicaanse kunstenaarsduo Amauta García en David Camargo, die momenteel artists-in-residence zijn bij de Jan van Eyck Academie in Maastricht. De kunstenaars dienden de winnende inzending in voor de Open Oproep die Stichting NDSM-werf onder de deelnemers van de Academie uitschreef. García en Camargo visualiseren met dit werk de toestand waarin Amsterdam zich over vijftig jaar zou kunnen bevinden; namelijk vijf meter onder zee.
García en Camargo ontmoetten elkaar vijftien jaar geleden en werken sinds 2011 samen aan verschillende projecten. García’s werk omvat sculpturen, video’s en interventies in de openbare ruimte en snijdt sociaal-politieke thema’s aan, waaronder ongelijke kansen op huisvesting in steden. Camargo is een beeldend kunstenaar wiens werk zich richt op het verkennen van verhalen rond de notie van simulacrum (een beeld of voorstelling van iemand of iets) in de context van een door beelden gestuurde maatschappij. Samen richtten zij in Mexico-Stad een kunstenaarscollectief op, genaamd ‘Colective Tráfico Libre de Conocimientos‘, TLC (Free Knowledge Traffic Collective). Het collectief heeft vijf andere leden en experimenteert met de publieke ruimte, onderwijs en kunst en is gericht op kritisch denken, collectief leren en het delen van kennis.
De behoorlijk compacte stad Maastricht is een compleet andere wereld voor het kunstenaarsduo aangezien ze gewend zijn lange afstanden af te leggen in Mexico-Stad. Hun verblijf in Nederland heeft hen meer tijd gegeven om zich op hun projecten te concentreren en de residentie aan de Jan van Eyck Academie bood hen de mogelijkheid om hun werk en onderzoek met verschillende mensen te delen en hun input te verzamelen. Dankzij de Open Call konden de kunstenaars ook de hoofdstad ontdekken. Van de NDSM in Amsterdam hadden ze nog niet eerder gehoord, maar tijdens hun onderzoek leerden ze veel over de rijke geschiedenis van de voormalige scheepswerf en het mogelijke natte lot van de stad. Dat laatste inspireerde hen tot het idee voor de installatie ‘Are We Future Sediment?’ op de NDSM.
Dit bericht op Instagram bekijken
Water is een terugkerend thema in het werk van García en Camargo dat zij op een zeer poëtische manier benaderen. Ze stelden vast dat er zo’n contrast is in de relatie die Nederland heeft met water in vergelijking met Mexico. “In Mexico hebben we veel problemen met water, maar anders dan in Nederland. In Mexico is er een gebrek aan. Er valt veel regen, maar daar wordt niets mee gedaan. Het water dat valt, vermengt zich met de aarde van de stad waardoor het meteen vies wordt”, legt García uit. “De droogte in Mexico is zeer complex. In dat opzicht moeten we nadenken over hoe we de regen kunnen opvangen”, vervolgt ze. Voor de Open Call stelde ze een idee voor een mistvanger voor die ze in Mexico hadden willen realiseren maar nog niet konden waarmaken. “Het is een heel goede gelegenheid om te leren hoe het moet, en misschien kunnen we het daar ook doen als we terugkeren naar Mexico”, zegt García. “Het is als een schets voor andere projecten”, vult Camargo aan.
De installatie die het kunstenaarsduo bedacht, bestaat uit een vijf meter hoge banner waarvan de structuur gewoonlijk wordt gebruikt voor openbare reclame langs wegen in Nederland. Binnen deze structuur bevindt zich een mistvanger van gaas die waterdruppels in de lucht opvangt. Het is in wezen een watercollector die de regen condenseert en via een leidingsysteem wordt het water naar de mobiele tuin die ervoor ligt geleid. De totale hoogte van het bouwwerk is vijf meter; het geschatte niveau dat het water in vijf decennia zal bereiken als er geen actie wordt ondernomen. Het meest opvallende is de boodschap die erop geborduurd is: “Zijn wij toekomstig sediment?”.
In plaats van tegen het water te vechten, kunnen we misschien accepteren dat het hier al eerder was dan wij. Hoe kunnen we ermee leven en niet ertegen?
De kunstenaars staan stil bij het idee dat de huidige bodem van Amsterdam het sediment van morgen kan worden. “In die zin zijn wij het toekomstige sediment. En we moeten nadenken over wat voor soort sediment we willen zijn”, zegt García. Hun benadering van het dreigende water is vrij uniek. “In plaats van tegen het water te vechten, kunnen we misschien accepteren dat het hier al eerder was dan wij. Hoe kunnen we ermee leven en niet ertegen?”, voegt García toe. “Het probleem is dat we water nu alleen als object zien, op een zeer utilitaire manier. Misschien zou het goed zijn als we er een soort empathie voor kunnen ontwikkelen”, vervolgt ze. Daarom vangt het werk het water niet alleen op, maar verwelkomt het ook.
Voordat ze aan dit project werkten, zijn García en Camargo begonnen met onderzoek naar twee onderwatervulkanen die zich op de bodem van de zee in het noorden van Nederland bevinden. Deze vulkanen vormden de bodem van het Jura-tijdperk en maken nu deel uit van het zeesediment. “Je moet niet vergeten dat de vulkanen en het water entiteiten van de natuur zijn”, zegt Camargo. “Iets waar we over nadenken is of water en vulkanen hun eigen agentschap hebben en hoe we dat kunnen begrijpen. Hoe kunnen we een andere relatie met hen ontwikkelen? In plaats van ze te zien als dingen of middelen, kunnen we ze zien als subjecten met hun eigen rechten en levenswijze”, voegt García eraan toe. Met hun installatie op de NDSM willen ze “deze verkenning van water als een levend wezen met een geologisch geheugen voortzetten.”
Dit bericht op Instagram bekijken
De openbare ruimte is niet alleen het fysieke ding, het pad, het park, de straat of het plein. Het zijn de relaties die die ruimte ontwikkelen. Het gaat erom dat mensen ervaringen delen.
De kunstenaars beschouwen de NDSM als een zeer waardevolle openbare ruimte waar veel verschillende dingen en projecten tegelijk bestaan. Ze benadrukken het belang van het menselijke element in de openbare ruimte. “Ik denk dat werk in de openbare ruimte dat effect van vreemdheid kan veroorzaken. Het is als een schok voor mensen omdat ze niet gewend zijn zoiets te zien en het stelt mensen in staat iets met elkaar te delen. Ik denk dat openbare kunst het ‘publieke’ in de openbare ruimte kan vergroten”, zegt García. “De openbare ruimte is niet alleen het fysieke ding, het pad, het park, de straat of het plein. Het zijn de relaties die die ruimte ontwikkelen. Het gaat erom dat mensen ervaringen delen”, voegt ze eraan toe. Na afloop van de openbare interventie wil het duo de planten die deel uitmaken van de mobiele tuin schenken aan de mensen die in de buurt wonen en werken.
García en Camargo kozen er doelbewust voor een bekend voorwerp – het spandoek – in hun werk te verwerken om het uit zijn gebruikelijke context te halen. “Ik hou van werken waarin gewone voorwerpen uit het straatbeeld worden gebruikt, zoals dit soort reclameborden. Ik zie ze veel in Nederland voor marketing- en reclamedoeleinden. Ze kunnen er van alles op verkopen: producten, huizen of dromen. Maar we kunnen ze ook voor andere ideeën gebruiken, en mensen zullen ze toch herkennen”, zegt Camargo. “Het laat de mogelijkheid van objecten zien”, voegt de kunstenaar eraan toe. In deze context wordt het spandoek gebruikt om een boodschap over te brengen waarover de kunstenaars hopen dat mensen zullen nadenken. “Ik denk dat het in zekere zin een soort grapje is. Het billboard is net een grafsteen”, merkt Camargo op. “Het is een vraag over tijd. De tijd is enorm, het is massief. Een mensenleven duurt 100 jaar, maar de tijd van de aarde is een ander begrip”, vervolgt hij. “Het is dus een uitnodiging om na te denken over de toekomst, maar ook over het heden. Aan wat voor toekomst bouwen we op dit moment?”, voegt García toe.
‘Are We Future Sediment?’ is tot 9 oktober te zien in de NDSM. Klik hier om Amauta García te volgen en hier om David Camargo te volgen op Instagram.