De Werfers | Richard van Tattoo Atelier Sixtyseven
In de rubriek De Werfers ga ik op zoek naar bijzondere verhalen van alle werf-gangers: van gebruikers tot bezoekers tot creatievelingen en alles daar tussenin. Ik ben nieuwsgierig naar wat hen beweegt om naar de NDSM-werf te komen. Het doel is om aan het eind van deze rubriek een beeld te schetsen van wie de werfers zijn en al hun verschillende manieren in het invullen en gebruiken van de werf. In dit kader ga ik in deze editie in gesprek met Richard Holt, eigenaar van Tattoo Atelier Sixtyseven in de Y-Helling.
Richard Holt
Ik ontmoet Richard in zijn tattoo-atelier op een zonnige donderdagmiddag. Aan de linkerkant van de Y-helling neem ik de trap naar beneden en stap door de vuurrode deuren het atelier binnen. Ik word gelijk hartelijk verwelkomd door Richard die me achter de balie op een grote, bruine Chesterfield bank laat plaatsnemen. Als ik om me heen kijk zie ik overal kunstwerken hangen, samen met de groene muren en het schuin aflopende dak van de Y-helling maakt de ruimte een artistieke indruk.
Nadat we kennis hebben gemaakt vraag ik Richard hoe hij op deze bijzondere plek terecht is gekomen. “Ik woon al een tijdje in Noord, en fietste hier vaak voorbij,” begint Richard, “op een gegeven moment heb ik de beheerder gebeld en uitgelegd dat ik het idee voor een tattoo-atelier had. Hij vond dat goed in het plaatje passen van wat hij hier wil overbrengen en zei dat ik de ruimte mocht gebruiken.”
Ik houd meer van die intieme soort evenementen hier
“Er moest nog heel wat aan verbouwd worden en er waren ook nog wat lange gesprekken met de gemeente. Zij dachten dat een tattoo-atelier een bepaald publiek zou aantrekken, als je begrijpt wat ik bedoel.” Richard is even stil en ik knik; er bestaat nog wel een bepaalde stereotypering om mensen die tatoeages hebben . “Toen heb ik actie ondernomen,” gaat Richard verder, “ik heb een brief geschreven samen met mijn vrouw met foto’s erbij van wie wij zijn en hoe het atelier zou worden. Toen dat beeld duidelijker was, stemde de gemeente uiteindelijk ook in en zo kon ik beginnen.”
Binnenkomst Tattoo Atelier Sixtyseven, photo credits: Robin van Dijk
Er wordt veel gelachen tijdens ons gesprek, Richard komt op me over als een levensgenieter die altijd in is voor een praatje. Ik vraag hem vervolgens wat hij dacht toen hij voor het eerst op de werf was. “Oef, zo ver kan ik niet eens terugdenken,” vertelt hij, “dat zou ik niet meer weten. Mijn vader en mijn ooms hebben nog gewerkt op de oude scheepswerf.” Richard laat me een oude foto zien van zijn vader in zijn jongere jaren samen met een aantal andere jonge mannen op de boeg van een schip. “Ik merk dat mensen soms niet weten wat deze helling was of waarvoor het werd gebruikt. Ik krijg heel vaak de vraag of het een bunker in de oorlog was, ik lach dan altijd maar een beetje. Ik vind het belangrijk dat wat het hier geweest is, de historie van de oude scheepswerf, bewaard en verteld wordt.” Richard legt de foto aan de kant en gaat verder, “toen ik hier kwam als ondernemer was ik de eerste in dit straatje. Het was toen nog heel stil, ik had geen buren, niks. Ik vond het toen best spannend en vroeg me vaak af: waar ben ik aan begonnen? Dat was in 2017, er is in vier jaar heel erg veel veranderd en nu met corona al helemaal.”
-
Y-Helling anno 2021, photo credits: Robin van Dijk
-
Y-helling anno 1953, photo credits: Amsterdam Stadsarchief
Dat zet me aan het denken, hoe wordt de zoon van een scheepsbouwmedewerker een tattoo-artiest? “Ik ben al op hele jonge leeftijd begonnen met tekenen,” vertelt Richard, “ik wilde eigenlijk altijd naar de grafische school, maar door persoonlijke omstandigheden is dat er nooit van gekomen. Op een gegeven moment ben ik overgestapt naar olieverfschilderijen, ik had toen ook al wel tatoeages maar nooit erover nagedacht om dat zelf te gaan doen. In die tijd ben ik in Rusland terecht gekomen, waar ik overspoeld werd door de kunst van tattoos. Dat was toen nog niet zo in Nederland, niet op die manier, dat het echt een kunstvorm was. Geïnspireerd ben ik, toen ik weer terug was in Nederland, in de leer gegaan in Amsterdam en later in Moskou. Het is wel allemaal begonnen uit een passie voor kunst.” Die passie is nog steeds te zien als je door het atelier loopt, de muren zijn gedecoreerd met schilderijen en beelden veelal ook door Richard gemaakt.
-
Kunst van Richard aan de muur in het tattoo-atelier, photo credits: Robin van Dijk
-
Kunst van Richard aan de muur in het tattoo-atelier, photo credits: Robin van Dijk
Ik vraag Richard vervolgens hoe hij de NDSM-werf zou beschrijven. “Ik vind het de laatste jaren, en nu natuurlijk al helemaal met corona, best leeg en stil hier. Ik zou graag meer reuring willen zien met verschillende soorten markten, bijvoorbeeld wat meer met eten. Dit terrein hier en de manier waarop hier festivals en evenementen zijn, is ook een stukje identiteit van de stad, het is belangrijk dat de gezellig sfeer terugkomt en weer bezoekers aantrekt. Wat ik wel te gek vond, een tijdje geleden nog voor corona, was hier op de helling een heel kleinschalig intiem festivalletje met artiesten. Dat was echt waanzinnig mooi. Ik houd meer van die intieme soort evenementen hier.”
Die samenwerking geeft ook wel leuke nieuwe ideeën en uitvoeringen, dat is altijd wel tof om te zien
Ik vraag Richard ook wat voor mensen er normaal en tijdens evenementen in zijn atelier komen. “Echt van alles en nog wat: jong, oud, uit Amsterdam, buiten de stad en internationaal. Ik merk dat veel mensen uit het buitenland aangetrokken worden door dit terrein. Als ze dan hier komen kijken ze ook wat er voor de rest nog te doen is en dan komen ze soms bij mij terecht.”
-
Interieur Tattoo Atelier Sixtyseven, photo credits: Robin van Dijk
-
Interieur Tattoo Atelier Sixtyseven, photo credits: Robin van Dijk
-
Interieur Tattoo Atelier Sixtyseven, photo credits: Robin van Dijk
Richard vertelt me ook dat hij samenwerkt met studenten van het Mediacollege Amsterdam. “Die schakel ik soms in als ik iets nieuws aan de muur wil hebben of voor een ander kunstwerk in het atelier. Bijvoorbeeld deze dame die hier aan de muur hangt,” terwijl hij vertelt lopen we naar een grote foto van een getatoeëerd model met een hoge hoed op de muur, “dat is geprint op behang wat ik door hen heb laten maken. Ik heb ook wel eens een student in het atelier gehad die even mee heeft gelopen, een soort stage. Die samenwerking geeft ook wel leuke nieuwe ideeën en uitvoeringen, dat is altijd wel tof om te zien.” Ons gesprek komt ten einde en terwijl ik nog wat foto’s van het atelier maak kletsen we nog even over Amsterdam. Richard vertelt me dat hij even na heeft gedacht om naar buiten de stad te verhuizen, maar heeft dat toch maar niet gedaan. Ik kan me goed voorstellen waarom hij die keuze heeft gemaakt, een geboren en getogen Amsterdammer komt niet makkelijk los uit de greep van de stad. Waarom zou je dat ook eigenlijk willen?
Wil je meer weten over Richard en zijn tattoo-atelier? Klik hier voor de website en zijn portfolio. Je kunt trouwens ook langsgaan bij Richard in de Y-helling, hij vertelt je met alle plezier over zijn werk en zijn atelier.