Wie zijn de werfers? De conclusie
De Werfers | Michelle over studeren op NDSM
In de rubriek De Werfers ga ik op zoek naar bijzondere verhalen van alle werf-gangers: van gebruikers tot bezoekers tot creatievelingen en alles daar tussenin. Ik ben nieuwsgierig naar wat hen beweegt om naar de NDSM-werf te komen. Het doel is om aan het eind van deze rubriek een beeld te schetsen van wie de werfers zijn en al hun verschillende manieren in het invullen en gebruiken van de werf. Voor deze editie spreek ik op de werf met Michelle Steenge, ze is student in de creatieve sector en woont op de NDSM-werf.
Michelle op de Y-Helling, photo credits: Robin van Dijk
Ik kom Michelle tegen op een zonnige dag op de werf. Ik ken haar al langer, ze woont in hetzelfde gebouw als ik, samen met nog vele andere studenten op de westkant van NDSM. Aangezien studenten goed vertegenwoordigd zijn op de werf, ben ik benieuwd naar Michelle’s affiniteit en perspectief op deze plek. Hoe is het om student te zijn op NDSM? Terwijl we plaatsnemen aan een picknicktafel naast één van de NDSM Billboards, vraag ik Michelle hierover.
“Ik kom oorspronkelijk uit Groningen,” vertelt ze, “een vriendinnetje daar vertelde me over studentenstudio’s in Amsterdam. Ik was aangenomen op het Amsterdam Fashion Institute (AMFI) om te studeren dus ik heb me toen ingeschreven voor een woning. Door middel van loting ben ik hier in het gebouw op de NDSM-werf terecht gekomen. Ik was hier één keer eerder geweest om de IJ-Hallen te bezoeken. Achteraf denk ik wel eens: wat erg dat ik toen niet even verder heb rondgelopen op het terrein.
Dat een bepaald beeld met bepaalde combinaties van kleuren een gevoel kan opwekken
Toen ik er vervolgens kwam om de woning te bekijken regende het ontzettend hard en was ik de helft van de tijd verdwaald op het terrein. Toen merkte ik al wat een fijne sfeer er hier hangt en hoe aardig de mensen zijn als je ze vraagt waar het pontje ook alweer is. Het was net in het begin van corona, dus het was best rustig. Daar heb ik me nog over verbaasd, over dat er nog stukjes Amsterdam zijn die zo rustig en gemoedelijk kunnen zijn.”
Photo credits: Robin van Dijk
Ik vraag Michelle vervolgens hoe ze in de creatieve sector terecht is gekomen. “Ik wist eigenlijk heel lang niet wat ik wilde doen,” vertelt ze, “zoals wel meer mensen denk ik. Dus toen heb ik eerst twee andere studies geprobeerd en bij allebei erachter gekomen dat het niet mijn ding was. Tussendoor ben ik op een gegeven moment aangenomen in een kledingwinkel, gewoon als bijbaantje dacht ik toen. Als ik daar op terugkijk was dat het moment dat ik inzag hoe leuk ik fashion vind en dat ik er in verder wilde. Ik heb mezelf nooit creatief gevonden, ik dacht altijd dat de manier waarop ik de wereld zie heel standaard was. Ik ben altijd wel bezig geweest met kleding, maar het is iets anders als iets alleen je hobby is of dat je er besluit je werk van te maken. Ik vergeleek mezelf vaak met wat ik online zag aan jonge ontwerpers, ik ben er achter gekomen dat je dat beter niet kunt doen.” We lachen allebei, ik herken mezelf erg in wat ze zegt. Het kan soms moeilijk zijn om de online wereld los te koppelen van de realiteit.
-
Impressies van de werf, photo credits: Robin van Dijk
-
Impressies van de werf, photo credits: Robin van Dijk
Uiteindelijk is Michelle na een zenuwslopende toelating aangenomen op AMFI en kon ze beginnen aan haar echte passie met de NDSM-werf als uitvalsbasis. Ik vraag haar hoe de werf haar als aanstormend artiest inspireert. “Ik houd heel veel van nostalgie, verschillende kleuren en karakters. Ik zie die drie dingen hier vaak terug. Ik zag hier op een gegeven moment een Tinkerbel (personage uit Peter Pan red.) op een muur gespoten in hele felle kleuren.
De sfeer die je hier vindt qua creativiteit vind je nergens anders in de stad
Toen kreeg ik het gevoel van nostalgie ook heel sterk, ik was vroeger heel erg fan van dat karakter en blijkbaar deel ik die geschiedenis met degene die het op de muur besloot te zetten. Uit dat soort momenten haal ik veel inspiratie. Die gevoelens fascineren me heel erg; dat een bepaald beeld met bepaalde combinaties van kleuren een gevoel kan opwekken.”
Tinkerbel grafitti op de werf, photo credits: Michelle Steenge
Ik vraag haar vervolgens naar haar favoriete plekken op de werf. “Ik heb er twee denk ik,” vertelt ze, “op de kop van de Load-Out kun je voor een kielblok gaan zitten en kijken hoe de pondjes af en aan varen over het water. Daar kom ik volledig tot rust. De tweede plek is bovenaan de Y-Helling, daar voel ik altijd goede vibes.” Michelle vertelt me dat het volgens haar anders studeren is op de NDSM dan in andere stadsdelen. “De sfeer die je hier vindt qua creativiteit vind je nergens anders in de stad,” gaat ze verder, “het voelt hier heel vrij, ik heb hier nog nooit het gevoel gehad alsof ik beoordeeld werd op hoe ik er uit zie bijvoorbeeld. Ik heb best vaak gehad dat ik nare opmerkingen krijg op straat over mijn haar, ik heb dat hier nog nooit meegemaakt. Wat je ook merkt is dat door alle kunst het straatbeeld elke dag anders is. Ook zie je de artiesten vaak werken op de werf, het voelt dan alsof je een kijkje achter de schermen krijgt in hun creatieve process. Dat maakt studeren hier wel uniek denk ik.”
-
De Load-Out, photo credits: Robin van Dijk
-
We bespreken in ons gesprek ook hoe we allebei een gevoel van vrijheid hebben op de NDSM-werf als student. Het is een plek waar je vrij kunt experimenteren in wie je bent en wat je eigen stijl is. Als je een paar uur op een bankje gaat zitten op de werf, komt er een regenboog aan verschillende type mensen voorbij. We zijn het er ook over eens dat de werf gemoedelijk, maar ook hard en feitelijk kan zijn. Aspecten die je als student best kunt gebruiken in je academische loopbaan. De conclusie voor ons allebei is dat studeren op de NDSM-werf vooral heel leuk is en een absolute aanrader voor iedereen die er over twijfelt. En nee, de pont moeten nemen naar de stad is niet vervelend, en ja hij gaat de hele nacht door 😉